гару́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гару́чы гару́чая гару́чае гару́чыя
Р. гару́чага гару́чай
гару́чае		 гару́чага гару́чых
Д. гару́чаму гару́чай гару́чаму гару́чым
В. гару́чы (неадуш.)
гару́чага (адуш.)		 гару́чую гару́чае гару́чыя (неадуш.)
гару́чых (адуш.)
Т. гару́чым гару́чай
гару́чаю		 гару́чым гару́чымі
М. гару́чым гару́чай гару́чым гару́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гару́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гару́чы гару́чая гару́чае гару́чыя
Р. гару́чага гару́чай
гару́чае		 гару́чага гару́чых
Д. гару́чаму гару́чай гару́чаму гару́чым
В. гару́чы (неадуш.)
гару́чага (адуш.)		 гару́чую гару́чае гару́чыя (неадуш.)
гару́чых (адуш.)
Т. гару́чым гару́чай
гару́чаю		 гару́чым гару́чымі
М. гару́чым гару́чай гару́чым гару́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гару́чы горю́чий;

г. газ — горю́чий газ;

г. матэрыя́л — горю́чий материа́л;

◊ ~чыя сла́нцы — горю́чие сла́нцы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гару́чы ​1, ‑ая, ‑ае.

1. Здольны гарэць. Гаручы газ. Гаручыя сланцы.

2. у знач. наз. гару́чае, ‑ага, н. Паліва для рухавікоў (нафта, бензін і інш.).

гару́чы ​2, ‑ая, ‑ае.

Нар.-паэт. Горкі, пякучы. Глядзіць на Дзвіну ў адзіноце дзяўчына, Гаручая ўпала на бераг слязіна. Зарыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гару́чы, -ая, -ае.

1. Здольны гарэць.

Г. газ.

2. у знач. наз. гару́чае, -ага, н. Паліва для рухавікоў: бензін, салярка і інш.

|| наз. гару́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Гару́чы, рус. горю́чий. У бел. мове фіксуецца, здаецца, толькі ў БРС, таму можна меркаваць, што гэта, магчыма, запазычанне з рус. мовы. Па паходжанню гэта дзеепрыметнік ад *gorěti: *gorǫt‑i̯‑ь‑ (з другаснай палаталізацыяй: ‑r‑ > ‑rʼ‑). Параўн. Шанскі, 1, Г, 144.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

горю́чий​II гару́чы;

горю́чий газ гару́чы газ.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ацэтыле́н, -у, м.

Бясколерны гаручы газ, злучэнне вугляроду з вадародам.

|| прым. ацэтыле́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

газагенера́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Апарат для ператварэння цвёрдага паліва ў гаручы газ.

|| прым. газагенера́тарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

газабало́н, ‑а, м.

Балон, у якім захоўваецца гаручы газ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)