Ганчаро́ўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ганчаро́ўка
Р. Ганчаро́ўкі
Д. Ганчаро́ўцы
В. Ганчаро́ўку
Т. Ганчаро́ўкай
Ганчаро́ўкаю
М. Ганчаро́ўцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

слабо́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Уст.

1. Памянш. да слабада (у 3 знач.).

2. Пасёлак каля горада; прыгарад. На другім канцы горада, каля гліністага яру, стаіць слабодка Ганчароўка. Багдановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)