Ганчаро́ўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ганчаро́ўка
Р. Ганчаро́ўкі
Д. Ганчаро́ўцы
В. Ганчаро́ўку
Т. Ганчаро́ўкай
Ганчаро́ўкаю
М. Ганчаро́ўцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

слабо́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Уст.

1. Памянш. да слабада (у 3 знач.).

2. Пасёлак каля горада; прыгарад. На другім канцы горада, каля гліністага яру, стаіць слабодка Ганчароўка. Багдановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асі́ннік Асінавы лес, зараснік (БРС).

□ ур. Асіннік (лог) каля в. Ганчароўка Слаўг., ур. Асіннік (луг) каля в. Бабінавічы Арш., ур. Асіннік (лес) каля в. Малева Нясв., ур. Асіннікі (луг) каля в. Заспа Рэч.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)