вясту́нка
‘жанчына’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вясту́нка |
вясту́нкі |
| Р. |
вясту́нкі |
вясту́нак |
| Д. |
вясту́нцы |
вясту́нкам |
| В. |
вясту́нку |
вясту́нак |
| Т. |
вясту́нкай вясту́нкаю |
вясту́нкамі |
| М. |
вясту́нцы |
вясту́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вясту́нка
‘прадмет; з'ява’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вясту́нка |
вясту́нкі |
| Р. |
вясту́нкі |
вясту́нак |
| Д. |
вясту́нцы |
вясту́нкам |
| В. |
вясту́нку |
вясту́нкі |
| Т. |
вясту́нкай вясту́нкаю |
вясту́нкамі |
| М. |
вясту́нцы |
вясту́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вясту́нка ж. ве́стница, провозве́стница, посла́нница
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вясту́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Жан. да вястун.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вясту́н, вестуна́, мн. вестуны́, вестуно́ў, м. (кніжн.).
Той, хто сваім з’яўленнем нагадвае пра набліжэнне чаго-н.
Гракі — першыя вестуны вясны.
|| ж. вясту́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ве́стница вясту́нка, -кі ж.; вяшчу́нка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
посла́нница (вестница) пасла́нка, -кі ж., вясту́нка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вястун ’веснік, прадвеснік’ (БРС, КТС), рус. пск. вестуно́к ’веснік’, польск. zwiastun ’прадвеснік, вястун’. Бел. лексема — пранікненне польск. zwiastun (без прэфікса z‑, які, аднак, захаваўся ў слове звестка (гл.)). Да ведаць, весць (гл.). Сюды ж вясту́нка (БРС, КТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
провозве́стница
1. прадве́сніца, -цы ж.; вясту́нка, -кі ж., прадрака́льніца, -цы ж.;
2. апавяшча́льніца, -цы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)