вытво́рнае

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
н. -
Н. вытво́рнае вытво́рныя
Р. вытво́рнага вытво́рных
Д. вытво́рнаму вытво́рным
В. вытво́рнае вытво́рныя
Т. вытво́рным вытво́рнымі
М. вытво́рным вытво́рных

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вытво́рная

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. вытво́рная вытво́рныя
Р. вытво́рнай вытво́рных
Д. вытво́рнай вытво́рным
В. вытво́рную вытво́рныя (неадуш.)
Т. вытво́рнай
вытво́рнаю
вытво́рнымі
М. вытво́рнай вытво́рных

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вытво́рны

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вытво́рны вытво́рная вытво́рнае вытво́рныя
Р. вытво́рнага вытво́рнай вытво́рнага вытво́рных
Д. вытво́рнаму вытво́рнай вытво́рнаму вытво́рным
В. вытво́рны вытво́рную вытво́рнае вытво́рныя
Т. вытво́рным вытво́рнай
вытво́рнаю
вытво́рным вытво́рнымі
М. вытво́рным вытво́рнай вытво́рным вытво́рных

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вытво́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вытво́рны вытво́рная вытво́рнае вытво́рныя
Р. вытво́рнага вытво́рнай
вытво́рнае
вытво́рнага вытво́рных
Д. вытво́рнаму вытво́рнай вытво́рнаму вытво́рным
В. вытво́рны (неадуш.)
вытво́рнага (адуш.)
вытво́рную вытво́рнае вытво́рныя (неадуш.)
вытво́рных (адуш.)
Т. вытво́рным вытво́рнай
вытво́рнаю
вытво́рным вытво́рнымі
М. вытво́рным вытво́рнай вытво́рным вытво́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

амі́ны, ‑аў.

Вугляродзістыя злучэнні, вытворныя аміяку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

селені́ды, ‑аў; адз. селенід, ‑у, М ‑дзе, м.

Хімічныя спалучэнні — вытворныя селену.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

словавытво́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да словавытворнасці (у 1 знач.); які служыць для словавытворнасці, утварае вытворныя словы. Словавытворныя суфіксы назоўнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

произво́дный лингв., мат. вытво́рны;

произво́дные слова́ вытво́рныя сло́вы;

произво́дная величина́ вытво́рная велічыня́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сяйво́ ’россып; тое, што сыплецца’ (ТСБМ), ’пасяўная пара’, ’пыл’ (Сцяшк. Сл.). Вытворныя ад сеяць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сямі́к (семикъ) ’конь сямі гадоў’, ’авёс, пасеяны на сёмым тыдні пасля Вялікадня’ (Нас.). Суфіксальныя вытворныя ад сем, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)