вы́пуклы, -ая, -ае.

1. Які мае сферычную вонкавую паверхню; проціл. увагнуты.

Выпуклае шкло.

2. Які выдаецца наперад, выступае над паверхняй; рэльефны.

В. лоб.

Выпуклыя літары.

|| наз. вы́пукласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́пуклы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́пуклы вы́пуклая вы́пуклае вы́пуклыя
Р. вы́пуклага вы́пуклай
вы́пуклае		 вы́пуклага вы́пуклых
Д. вы́пукламу вы́пуклай вы́пукламу вы́пуклым
В. вы́пуклы (неадуш.)
вы́пуклага (адуш.)		 вы́пуклую вы́пуклае вы́пуклыя (неадуш.)
вы́пуклых (адуш.)
Т. вы́пуклым вы́пуклай
вы́пуклаю		 вы́пуклым вы́пуклымі
М. вы́пуклым вы́пуклай вы́пуклым вы́пуклых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́пуклы вы́пуклый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́пуклы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае сферычную вонкавую паверхню; проціл. увагнуты. Выпуклае шкло. Выпуклая лінза.

2. Які выдаецца наперад. Выпуклы лоб. Выпуклыя грудзі.

3. перан. Выразны, рэльефны. Выпуклы вобраз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́пуклы (БРС). Рус. вы́пуклый, укр. ви́пуклий, польск. wypukły, чэш., славац. vypuklý. Дэрыват ад вы́пукнуць ’уздуцца, набракнуць’ (Махэк₂, 498; Шанскі, 1, В, 230), якое ў сваю чаргу з’яўляецца вытворным ад пук, пукаць(ца) (Мацэнаўэр, LF, 15, 172; Фасмер, 1, 370); у розных славянскіх мовах з’яўляецца, відаць, самастойным утварэннем (Брукнер, 639).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пло́ска-вы́пуклы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пло́ска-вы́пуклы пло́ска-вы́пуклая пло́ска-вы́пуклае пло́ска-вы́пуклыя
Р. пло́ска-вы́пуклага пло́ска-вы́пуклай
пло́ска-вы́пуклае		 пло́ска-вы́пуклага пло́ска-вы́пуклых
Д. пло́ска-вы́пукламу пло́ска-вы́пуклай пло́ска-вы́пукламу пло́ска-вы́пуклым
В. пло́ска-вы́пуклы (неадуш.)
пло́ска-вы́пуклага (адуш.)		 пло́ска-вы́пуклую пло́ска-вы́пуклае пло́ска-вы́пуклыя (неадуш.)
пло́ска-вы́пуклых (адуш.)
Т. пло́ска-вы́пуклым пло́ска-вы́пуклай
пло́ска-вы́пуклаю		 пло́ска-вы́пуклым пло́ска-вы́пуклымі
М. пло́ска-вы́пуклым пло́ска-вы́пуклай пло́ска-вы́пуклым пло́ска-вы́пуклых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пляска́та-вы́пуклы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пляска́та-вы́пуклы пляска́та-вы́пуклая пляска́та-вы́пуклае пляска́та-вы́пуклыя
Р. пляска́та-вы́пуклага пляска́та-вы́пуклай
пляска́та-вы́пуклае		 пляска́та-вы́пуклага пляска́та-вы́пуклых
Д. пляска́та-вы́пукламу пляска́та-вы́пуклай пляска́та-вы́пукламу пляска́та-вы́пуклым
В. пляска́та-вы́пуклы (неадуш.)
пляска́та-вы́пуклага (адуш.)		 пляска́та-вы́пуклую пляска́та-вы́пуклае пляска́та-вы́пуклыя (неадуш.)
пляска́та-вы́пуклых (адуш.)
Т. пляска́та-вы́пуклым пляска́та-вы́пуклай
пляска́та-вы́пуклаю		 пляска́та-вы́пуклым пляска́та-вы́пуклымі
М. пляска́та-вы́пуклым пляска́та-вы́пуклай пляска́та-вы́пуклым пляска́та-вы́пуклых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

увагну́та-вы́пуклы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. увагну́та-вы́пуклы увагну́та-вы́пуклая увагну́та-вы́пуклае увагну́та-вы́пуклыя
Р. увагну́та-вы́пуклага увагну́та-вы́пуклай
увагну́та-вы́пуклае		 увагну́та-вы́пуклага увагну́та-вы́пуклых
Д. увагну́та-вы́пукламу увагну́та-вы́пуклай увагну́та-вы́пукламу увагну́та-вы́пуклым
В. увагну́та-вы́пуклы (неадуш.)
увагну́та-вы́пуклага (адуш.)		 увагну́та-вы́пуклую увагну́та-вы́пуклае увагну́та-вы́пуклыя (неадуш.)
увагну́та-вы́пуклых (адуш.)
Т. увагну́та-вы́пуклым увагну́та-вы́пуклай
увагну́та-вы́пуклаю		 увагну́та-вы́пуклым увагну́та-вы́пуклымі
М. увагну́та-вы́пуклым увагну́та-вы́пуклай увагну́та-вы́пуклым увагну́та-вы́пуклых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дваякавы́пуклы, -ая, -ае.

Выпуклы з абодвух бакоў.

Дваякавыпуклая лінза.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пука́ты, -ая, -ае.

Тое, што і выпуклы.

Пукатае дно.

П. лоб.

|| наз. пука́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)