выключэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. выключэ́нне выключэ́нні
Р. выключэ́ння выключэ́нняў
Д. выключэ́нню выключэ́нням
В. выключэ́нне выключэ́нні
Т. выключэ́ннем выключэ́ннямі
М. выключэ́нні выключэ́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выключэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. выключыць.

2. Адступленне ад агульнага правіла, рэдкі выпадак.

Няма правіла без выключэння.

◊

За выключэннем, прыназ. з Р — акрамя, апрача каго-, чаго-н.

Сабраліся ўсе, за выключэннем хворых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выключэ́нне ср.

1. исключе́ние; отчисле́ние;

2. выключе́ние;

1, 2 см. вы́ключыць;

3. исключе́ние;

за ~ннем — за исключе́нием;

усе́ за ~ннем аднаго́ — все за исключе́нием одного́ (исключа́я одного́);

без ~ння — без исключе́ния;

з’яўля́цца ~ннем — составля́ть исключе́ние;

як в. з агу́льных зако́наў — в исключе́ние из о́бщих зако́нов;

як в. — в ви́де исключе́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выключэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выключаць — выключыць.

2. Адступленне, адхіленне ад агульнага правіла; рэдкі выпадак. Як выключэнне. □ Гэты прынцып не дапускае ні выключэнняў, ні абмежаванняў. Радкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́ключыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак.

1. каго (што). Вывесці са складу чаго-н.

В. з брыгады.

В. са спісаў.

2. што. Спыніць дзеянне чаго-н. шляхам адключэння ці выключэння.

В. радыёпрыёмнік.

В. ток.

|| незак. выключа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. выключэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сухаядзе́нне, -я, н. (спец.).

Выключэнне вадкасці з харчовага рацыёну на суткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выключе́ние выключэ́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́нятак

‘выключэнне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вы́нятак вы́няткі
Р. вы́нятку вы́няткаў
Д. вы́нятку вы́няткам
В. вы́нятак вы́няткі
Т. вы́няткам вы́няткамі
М. вы́нятку вы́нятках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самавыключэ́нне, ‑я, н.

Выключэнне самога сябе адкуль‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́нятак, ‑тка, м.

Выключэнне. За.. рэдкім выняткам.. гукапіснае майстэрства ў «Безназоўным» не паддаецца праверцы. Бярозкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)