Verbum

анлайнавы слоўнік

во́рагаў

прыметнік, прыналежны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	во́рагаў	во́рагава	во́рагава	во́рагавы
Р.	во́рагавага	во́рагавай во́рагавае	во́рагавага	во́рагавых
Д.	во́рагаваму	во́рагавай	во́рагаваму	во́рагавым
В.	во́рагаў (неадуш.) во́рагавага (адуш.)	во́рагаву	во́рагавага	во́рагавы (неадуш.) во́рагавых (адуш.)
Т.	во́рагавым	во́рагавай во́рагаваю	во́рагавым	во́рагавымі
М.	во́рагавым	во́рагавай	во́рагавым	во́рагавых

Крыніцы: prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́рагаў, ‑ава.

Які належыць ворагу; тое, што і варожы (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́раг

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зато́е, злуч. супраціўны.

Але, у той жа час, аднак.

Дамогся справядлівасці, з. нажыў сабе ворагаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

барані́ць, -раню́, -ро́ніш, -ро́ніць; незак., каго-што.

Ахоўваць ад нападу ворагаў; засцерагаць ад чаго-н. непрыемнага.

Б. свой край.

|| звар. барані́цца, -раню́ся, -ро́нішся, -ро́ніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аса́, -ы́, мн. во́сы, -аў, ж.

Перапончатакрылае насякомае з джалам.

◊

Асой у вочы кідацца — назойліва прыставаць, дакучаць.

|| прым. асі́ны, -ая, -ае.

Асінае гняздо (таксама перан.: пра зборышча шкодных людзей, ворагаў і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пардо́н, выкл.

Разм. Прабачце, даруйце. Мы, — кажуць, — бачылі нахабнікаў нямала, А гэтакіх, як вы... Пардон! Каб ворагаў людскіх навука ратавала?! Корбан.

[Фр. pardon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Разм. Перамагаць (звычайна ў барацьбе). Родная зямелька Ворагаў змагала... Цяпер волі зорка Над ёй [заззяла]. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кляймі́ць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; незак., каго-што.

Тое, што і клеймаваць. Кляйміць лес. Кляйміць жывёлу. □ Гнеўны голас паэта кляйміць ганьбай ворагаў міру. Шкраба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насти́чь сов.

1. (догнать) дагна́ць, нагна́ць;

2. перен. напатка́ць, спатка́ць, спасці́гнуць;

враго́в насти́гла справедли́вая ка́ра во́рагаў спасці́гла справядлі́вая ка́ра.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)