во́лка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
во́лка - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́лка нареч., безл., в знач. сказ., разг. вла́жно, сы́ро

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́лка,

Разм.

1. Прысл. да волкі.

2. безас. у знач. вык. Аб наяўнасці волкасці, сырасці. У лагчыне стала волка. □ З сіваватых павольных хмар церушылася на зямлю рэдзенькая імжа. Было зябка, волка. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́боротень фольк. пярэ́варацень, -ратня м.; (принявший вид волка) ваўкала́к, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўча́рня ж. овча́рня;

пусці́ць во́ўка ў ~ню — пусти́ть во́лка в овча́рню

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зацкава́ць (кім каго) сов., охот., перен. затрави́ть;

з. ваўка́ — затрави́ть во́лка;

з. сумле́ннага чалаве́ка — затрави́ть че́стного челове́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кобе́ль прям., перен. саба́ка, -кі м.; (о самце волка, лисицы и т. п.) воўк, род. во́ўка и ваўка́ м.; ліс, род. лі́са м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павалачы́ сов.

1. (потянуть) потащи́ть, поволо́чь;

2. (с трудом понести) потащи́ть;

валачы́ў воўк — павалаклі́ і во́ўкапосл. таска́л волк — потащи́ли и во́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валачы́ць несов.

1. тащи́ть, волочи́ть, воло́чь;

2. тех. волочи́ть;

в. дрот — волочи́ть про́волоку;

ы́ў воўк — павалаклі́ і во́ўкапосл. таска́л волк — потащи́ли и во́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

воўк (род. во́ўка и ваўка́) м., прям., перен. волк;

марскі́ в. — морско́й волк;

в. у аве́чай шку́ры — волк в ове́чьей шку́ре;

во́ўкам завы́ць (выць) — во́лком завы́ть (выть);

во́ўкам глядзе́ць — во́лком смотре́ть;

хоць ваўко́ў ганя́й — соба́чий хо́лод;

хоць во́ўкам вый — хоть во́лком вой;

пусці́ць во́ўка ў аўча́рню — пусти́ть во́лка в овча́рню;

в. у ле́се здох — что́-то невероя́тное;

стары́ в. — тра́вленый (ста́рый) волк;

пашкадава́ў в. кабы́лу, пакі́нуў хвост ды гры́вупогов. пожале́л волк кобы́лу, оста́вил хвост да гри́ву;

в. і лі́чанае бярэ́посл. волк и счи́танное берёт;

валачы́ў в. — павалаклі́ і во́ўкапосл. таска́л волк — потащи́ли и во́лка;

на во́ўка памо́ўка, а мядзве́дзь цішко́мпосл. то́лки о во́лке, а медве́дь тихо́нько;

пра во́ўка памо́ўка, а в. і тутпосл. лёгок на поми́не;

з ваўка́мі жыць — по-во́ўчы выцьпосл. с волка́ми жить — по-во́лчьи выть;

хоць в. траву́ ешпогов. хоть трава́ не расти́;

ваўко́ў бая́цца — у лес не хадзі́цьпосл. волко́в боя́ться — в лес не ходи́ть;

адалью́цца во́ўку аве́чыя слёзкіпосл. отолью́тся во́лку ове́чьи слёзки;

як во́ўка не кармі́, а ён усё ў лес глядзі́цьпосл. как во́лка не корми́, а он всё в лес смо́трит;

дай бо́жа на́шаму цяля́ці во́ўка спайма́ціпосл. дай бо́же на́шему теля́ти во́лка пойма́ти;

во́ўка но́гі ко́рмяцьпосл. во́лка но́ги ко́рмят

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)