воўк (
◊ марскі́ в. — морско́й волк;
в. у аве́чай шку́ры — волк в ове́чьей шку́ре;
во́ўкам завы́ць (выць) — во́лком завы́ть (выть);
во́ўкам глядзе́ць — во́лком смотре́ть;
хоць ваўко́ў ганя́й — соба́чий хо́лод;
хоць во́ўкам вый — хоть во́лком вой;
пусці́ць во́ўка ў аўча́рню — пусти́ть во́лка в овча́рню;
в. у ле́се здох — что́-то невероя́тное;
стары́ в. — тра́вленый (ста́рый) волк;
пашкадава́ў в. кабы́лу, пакі́нуў хвост ды гры́ву —
в. і лі́чанае бярэ́ —
валачы́ў в. — павалаклі́ і во́ўка —
на во́ўка памо́ўка, а мядзве́дзь цішко́м —
пра во́ўка памо́ўка, а в. і тут —
з ваўка́мі жыць — по-во́ўчы выць —
хоць в. траву́ еш —
ваўко́ў бая́цца — у лес не хадзі́ць —
адалью́цца во́ўку аве́чыя слёзкі —
як во́ўка не кармі́, а ён усё ў лес глядзі́ць —
дай бо́жа на́шаму цяля́ці во́ўка спайма́ці —
во́ўка но́гі ко́рмяць —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)