во́дгалас
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
во́дгалас |
во́дгаласы |
| Р. |
во́дгаласу |
во́дгаласаў |
| Д. |
во́дгаласу |
во́дгаласам |
| В. |
во́дгалас |
во́дгаласы |
| Т. |
во́дгаласам |
во́дгаласамі |
| М. |
во́дгаласе |
во́дгаласах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
во́дгалас, -су м.
1. (отражённый звук) отголо́сок, о́тзвук;
2. (ответ на зов) о́тклик, о́тзыв;
3. перен. (последствие какого-л. события) отголо́сок, о́тзвук
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
во́дгалас, ‑у, м.
1. Тое, што і водгук (у 1 знач.). Заціх водгалас грымотнага раскату. Лынькоў.
2. перан. Тое, што і водгук (у 3 знач.). Ідэі Народнага фронту ўсюды знаходзілі жывы водгалас. Танк. З краю ў край прайсці, праехаць Я гатоў пад гэтым небам, Бо не водгалас, не рэха, А сама мне песня трэба! Гілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Во́дгалас (БРС, Яруш., КТС). Рус. о́тголос, укр. ві́дголос, польск. odgłos, серб.-харв. odglas, славен. odglàs, макед. одглас. Аддзеяслоўнае ўтварэнне да *адгаласіць; параўн. рус. отголосить, польск. odgłosić się і г. д.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
во́дгаласак, -ску м., см. во́дгалас
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рэ́ха, -а, н.
1. Адбіццё гуку ад прадметаў; водгук.
Лясное р.
Р. мінулых падзей (перан.: водгалас).
2. Электрамагнітная хваля, адбітая ад якой-н. перашкоды і прынятая спецыяльным прыборам (спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Рэ́ха ’водгалас, водгук’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Сл. ПЗБ, Шат.), рэ́хво ’тс’ (ТС). Ст.-бел. ехо ’рэха’ < ст.-польск. echo < лац. ēchō ’водгалас, рэха’ < грэч. ἠχώ (Булыка, Лекс. запазыч., 138).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тра-та-та́ ‘водгалас спеву, музыкі’ (маладз., Дзіц. фальклор), тратата́, тратата́м ‘тс’ (Ф. Багушэвіч), польск. tra‑ta‑ta ‘тс’, славац. tra‑ta‑ta ‘тс’, ‘водгалас стрэлаў з кулямёта’ і інш. Гукапераймальнае.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
во́дгаласкі, ‑аў; адз. водгаласак, ‑ску; м.
Разм. Тое, што і водгалас, водгук (у 1 знач.). Грукат дрывасекаў разлягаецца водгаласкамі па ваколіцы. Бядуля. Водгаласкі вайны чуліся на рэйдзе, дзе стаяў абпалены крэйсер ці браняносец. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
отголо́сок м.
1. прям., перен. (отзвук) во́дгалас, -су м.;
2. (эхо) во́дгулле, -лля ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)