во́дгалас

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. во́дгалас во́дгаласы
Р. во́дгаласу во́дгаласаў
Д. во́дгаласу во́дгаласам
В. во́дгалас во́дгаласы
Т. во́дгаласам во́дгаласамі
М. во́дгаласе во́дгаласах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

во́дгалас, -су м.

1. (отражённый звук) отголо́сок, о́тзвук;

2. (ответ на зов) о́тклик, о́тзыв;

3. перен. (последствие какого-л. события) отголо́сок, о́тзвук

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́дгалас, ‑у, м.

1. Тое, што і водгук (у 1 знач.). Заціх водгалас грымотнага раскату. Лынькоў.

2. перан. Тое, што і водгук (у 3 знач.). Ідэі Народнага фронту ўсюды знаходзілі жывы водгалас. Танк. З краю ў край прайсці, праехаць Я гатоў пад гэтым небам, Бо не водгалас, не рэха, А сама мне песня трэба! Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́дгалас м Náchhall m -(e)s, Wíderhall m, Écho n -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Во́дгалас (БРС, Яруш., КТС). Рус. о́тголос, укр. ві́дголос, польск. odgłos, серб.-харв. odglas, славен. odglàs, макед. одглас. Аддзеяслоўнае ўтварэнне да *адгаласіць; параўн. рус. отголосить, польск. odgłosić się і г. д.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

во́дгаласак, -ску м., см. во́дгалас

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэ́ха, -а, н.

1. Адбіццё гуку ад прадметаў; водгук.

Лясное р.

Р. мінулых падзей (перан.: водгалас).

2. Электрамагнітная хваля, адбітая ад якой-н. перашкоды і прынятая спецыяльным прыборам (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́дгулле н гл водгалас

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

repercussion [ˌri:pəˈkʌʃn] n. pl. repercussions рэзана́нс; во́дгук, рэ́ха, во́дгалас;

possible repercussions магчы́мыя вы́нікі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Рэ́ха ’водгалас, водгук’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Сл. ПЗБ, Шат.), рэ́хво ’тс’ (ТС). Ст.-бел. ехо ’рэха’ < ст.-польск. echo < лац. ēchō ’водгалас, рэха’ < грэч. ἠχώ (Булыка, Лекс. запазыч., 138).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)