во́гер
‘конь, жарабец’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
во́гер |
во́геры |
| Р. |
во́геру |
во́гераў |
| Д. |
во́геру |
во́герам |
| В. |
во́гер |
во́геры |
| Т. |
во́герам |
во́герамі |
| М. |
во́геры |
во́герах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
во́гер
‘конь, жарабец’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
во́гер |
во́геры |
| Р. |
во́гера |
во́гераў |
| Д. |
во́геру |
во́герам |
| В. |
во́гера |
во́гераў |
| Т. |
во́герам |
во́герамі |
| М. |
во́геры |
во́герах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
во́гер
‘бойкі чалавек’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
во́гер |
во́геры |
| Р. |
во́гера |
во́гераў |
| Д. |
во́геру |
во́герам |
| В. |
во́гера |
во́гераў |
| Т. |
во́герам |
во́герамі |
| М. |
во́геру |
во́герах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Во́гер 1 во́гір ’жарабец’ (Нас., Бяльк., Касп., Яруш., Шн., 1, Шатал.). Рус. оге́р, укр. о́гер, польск. ogier ’тс’. Запазычанне з тур. ajkir, öjgür (Севарцян, 1, 107–108). (Параўн. Пырскі, 1, 176; Брукнер, 382; Фасмер, 3, 155).
Во́гер 2 ’светлы пераліў хваль на рацэ’ (Сцяшк. МГ). Няясна.
Во́гер 3 ’зух, хлюст, задавака’ (Юрч.). Гл. ваге́ра 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ваґе́ра 1 ’зух’ (гук ґ выбухны) (Нас.), вогер, вогерка ’тс’ (КТС). Насовіч падае таксама вогер, якое тлумачыць, як ’жарабец’ і як ’угарь-молодец’. Ці не сюды рус. огурь, огурный, огуряться, якія прыводзіць Фасмер (3, 120), лічачы іх няяснымі, а таксама рус. ухарь? Укр. вагера ’тс’. Семантычна вогер, вагера можна наблізіць да агура ’неслух’ (Бяльк.), агурань ’грубіян, неслух’ (Нас.). Паводле версіі Карскага, Белорусы, 176, вогер ’жарабец’ < цюрк. ajge̥r. Далей семантычны пераход ’жарабец’ > ’зух (пра чалавека)’, што пацвярджаецца наступнай паралеллю: адлётныя (коні) (Нас.) — адлёт ’зух’ (Бір. дыс., КТС). Параўн. Рудніцкі, 1, 289.
Ваге́ра 2 ’танец на кукішках’ (Нас.). Няясна. Магчыма, звязана з папярэднім.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)