вестьII / не бог весть (како́й) не ве́льмі, не ве́льмі што, не бог ве́дае які́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вестьI ве́стка, -кі ж.;
пропа́сть бе́з вести прапа́сці без ве́стак.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Весць ’паведамленне, вестка’ (КТС, БРС, Яруш.), весьць ’весці, навіна’ (Бяльк., Кр.), укр. вість, рус. весть ’тс’, ст.-рус. вѣсть ’вестка, навіны, чуткі; плёткі; знак, сігнал’, ст.-слав. вѣсть, польск. wieść ’паведамленне, вестка; легенда, паданне’, каш. vjesc, н.-луж. wěsc ’(па)знанне, веды, вестка’, в.-луж. powěsć ’паведамленне, вестка’; ’аб’ява, плёткі, слава’, чэш. věst (< рус. весть), славац. кніжн. уст. vesť, славен. vẹ̑st ’уменне, веданне’, серб.-харв. ве̑ст, vȉjest ’паведамленне, вестка, чутка’, макед. вест, балг. вест ’тс’. Прасл. лексема, якая ўтварылася пры дапамозе суф. ‑tь, далучанага да асновы věd‑ (< věděti): věd‑tь > věttь > věstь (Фасмер, 1, 304; Праабражэнскі, 1, 108; Шанскі, 1, В, 75; Траўтман, 338; БЕР, 1, 137). Роднаснае са ст.-інд. vitti‑, авест. visti (< і.-е. *woidti‑s).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ве́стник
1. (приносящий весть) вясту́н, род. вестуна́ м., вяшчу́н, род. вешчуна́ м., вяшча́льнік, -ка м.;
2. (бюллетень, журнал) ве́снік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
изве́стие ср.
1. (сообщение) паведамле́нне, -ння ср.; (весть) ве́стка, -кі ж.;
име́ть изве́стие (изве́стия) мець ве́стку (ве́сткі);
после́дние изве́стия апо́шнія паведамле́нні;
2. изве́стия мн. (о периодическом издании) ве́сці, род. ве́сцяў.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
даляце́ць сов., в разн. знач. долете́ть;
д. да Уладзівасто́ка — долете́ть до Владивосто́ка;
ку́ля не ~це́ла да мішэ́ні — пу́ля не долете́ла до мише́ни;
гэ́та ве́стка ~це́ла і да нас — э́та весть долете́ла и до нас
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ве́стка ж. изве́стие ср., све́дение ср., весть;
мець ~ку (~кі) — име́ть изве́стие (изве́стия);
паво́дле іх ве́стак — по их све́дениям;
ад яго́ даўно́ няма́ ~так — от него́ давно́ нет изве́стий (весте́й);
паво́дле ве́стак дру́ку — по сообще́ниям печа́ти;
◊ прапа́сці без ~ткі — пропа́сть бе́з вести
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бог Бог, род. Бо́га м.;
◊
бог зна́ет, бог весть бог ве́дае, хто яго́ ве́дае;
не дай (изба́ви, не приведи́) бог не дай бог, крый бо́жа, барані́ бо́жа;
сла́ва бо́гу дзя́куй бо́гу;
ра́ди бо́га бо́гам прашу́ (про́сім);
не бог весть како́й не бог ве́дае які́, не ве́льмі што;
дай бог дай бог, каб бог даў;
побо́йся (побо́йтесь) бо́га пабо́йся (пабо́йцеся) бо́га;
с бо́гом з бо́гам;
как бог на́ душу поло́жит як (яму́, ёй, ім) узду́маецца;
одному́ бо́гу изве́стно адзі́н бог ве́дае.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пронзи́ть сов.
1. праніза́ць, праця́ць; (проколоть) пракало́ць, мног. папрако́лваць, прабі́ць, мног. папрабіва́ць;
2. перен. праніза́ць; (пронять) праня́ць; (о чувстве, мысли и т. п. — ещё) праця́ць, ахапі́ць, ура́зіць; разану́ць;
пронзи́ть взгля́дом праніза́ць по́глядам;
э́та весть пронзи́ла мне се́рдце гэ́та ве́стка разану́ла мяне́ па сэ́рцы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
срази́ть сов.
1. (поразить) паразі́ць; (разбить) разбі́ць; (убить) забі́ць; (свалить) звалі́ць; (победить) перамагчы́;
его́ срази́ла пу́ля яго́ паразі́ла (забі́ла) ку́ля;
срази́ть врага́ паразі́ць (разбі́ць, перамагчы́) во́рага;
2. перен. (ця́жка) ура́зіць, прыбі́ць; прыгне́сці, прыгнясці́; (ошеломить) ашаламі́ць;
весть о сме́рти сы́на срази́ла его́ ве́стка аб сме́рці сы́на (ця́жка) ура́зіла (прыбі́ла, прыгняла́) яго́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)