ваўчкі́, -о́ў.

Травяністая расліна сямейства складанакветных з учэпістымі калючкамі.

|| прым. ваўчко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ваўчкі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ваўчкі́
Р. Ваўчко́ў
Д. Ваўчка́м
В. Ваўчкі́
Т. Ваўчка́мі
М. Ваўчка́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ваўчкі́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. ваўчкі́
Р. ваўчко́ў
Д. ваўчка́м
В. ваўчкі́
Т. ваўчка́мі
М. ваўчка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ваўчкі́ ед. нет, бот. череда́ ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ваўчкі́, ‑оў; адз. няма.

Травяністая расліна сямейства складанакветных з учэпістымі калючкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ваўчкі́ ’расліна Bidens, ваўчкі’ (БРС, Кіс.); ’Pedicularis palustris L.’ Да воўк. Расліна мае плады з шыламі, пакрытымі зубчыкамі. Параўн. іншыя назвы расліны: сабачкі, укр. собачки, стрілки, причепа, кошки і г. д. Параўн. яшчэ ў рус. мове назвы для асота, рапейніка — волчец, волчок, волчняк, волчевник (матывацыя тая ж: пустазелле з вострымі шыламі і ўчэпістымі пладамі; гл. Мяркулава, Очерки, 98). Іначай аб рус. волчец Шанскі 1, В, 153 (запазычанне са ст.-слав. вълчьцъ). Сюды і бел. ваўчкі ’адходы пры прадзенні кудзелі’ (Шатал.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ваўчо́к

‘цацка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ваўчо́к ваўчкі́
Р. ваўчка́ ваўчко́ў
Д. ваўчку́ ваўчка́м
В. ваўчо́к ваўчкі́
Т. ваўчко́м ваўчка́мі
М. ваўчку́ ваўчка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ваўчо́к

‘памянш. да воўк’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ваўчо́к ваўчкі́
Р. ваўчка́ ваўчко́ў
Д. ваўчку́ ваўчка́м
В. ваўчка́ ваўчко́ў
Т. ваўчко́м ваўчка́мі
М. ваўчку́ ваўчка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

череда́​II ж., бот. ваўчкі́, -ко́ў ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Су́чкі 1. Гл. су́чка 2.

Су́чкі 2 ’калючкі’ (Барад.), ’сабачкі, расліна Bidens L.’ (Некр. і Байк., Бяльк.), ’ваўчкі, Bidens tripartita L.’ (Касп., ЛА, 1), ’расліна ваўчкі або адвар з іх’ (круп., Сл. ПЗБ; рас., в.-дзв., Шатал.), ’дзядкі, Agrimonia eupatoria L.’ (Кіс.). Да сучка 1; параўн. ваўчкі, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)