вастры́ца

‘гліст’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вастры́ца вастры́цы
Р. вастры́цы вастры́ц
Д. вастры́цы вастры́цам
В. вастры́цу вастры́ц
Т. вастры́цай
вастры́цаю		 вастры́цамі
М. вастры́цы вастры́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вастры́ца

‘расліна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вастры́ца вастры́цы
Р. вастры́цы вастры́ц
Д. вастры́цы вастры́цам
В. вастры́цу вастры́цы
Т. вастры́цай
вастры́цаю		 вастры́цамі
М. вастры́цы вастры́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вастры́ца ж., зоол., бот. остри́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вастры́ца, ‑ы, ж.

Невялікі гліст, які паразітуе ў кішэчніку чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вастры́ца 1 ’расліна вастрыца, Asperugo L.’ (Кіс.). Рус. остри́ца. Ад во́стры. Назва дадзена паводле характару расліны (апісанне гл. Нейштадт, Определитель, 458). Параўн. яе назвы ва ўкр. мове: дереза, острець, остриця, репяшки (Макавецкі, Sł. botan.), далей польск. ostre ziele, чэш. ostrolist (гл. Махэк, Jména rostl., 187).

Вастры́ца 2 (заал.) ’вастрыца’ (БРС). Рус. остри́ца. Да во́стры. Параўн. тлумачэнне ў Даля: «Остри́ца нутрячек, Ascaris, едкая, крошечная глиста, от коей бывает невыносимый зуд».

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

остри́ца зоол., бот. вастры́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)