варагава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; незак. (разм.).

Быць у непрыязных адносінах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

варагава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. варагу́ю варагу́ем
2-я ас. варагу́еш варагу́еце
3-я ас. варагу́е варагу́юць
Прошлы час
м. варагава́ў варагава́лі
ж. варагава́ла
н. варагава́ла
Загадны лад
2-я ас. варагу́й варагу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час варагу́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

варагава́ць несов., разг. враждова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

варагава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; незак.

Разм. Быць у непрыязных адносінах. [Ціток:] — Не дай божа, ці ж мы ўвесь век з табою варагаваць будзем? Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Варагава́ць (БРС). Калька з рус. враждовать < ст.-слав. враждовати.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

враждова́ть несов. варагава́ць; (воевать) ваява́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заварагава́ць

‘пачаць варагаваць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заварагу́ю заварагу́ем
2-я ас. заварагу́еш заварагу́еце
3-я ас. заварагу́е заварагу́юць
Прошлы час
м. заварагава́ў заварагава́лі
ж. заварагава́ла
н. заварагава́ла
Загадны лад
2-я ас. заварагу́й заварагу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час заварагава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ваява́ць, ваюю, ваюеш, ваюе; незак.

1. Весці вайну супроць каго‑н. Ваяваць да перамогі. // Прымаць удзел у вайне. У імперыялістычную вайну Васіль Хамутоўскі ваяваў з Грыбоўскім у адной часці, жыў у адным акопе. Курто. Брэсцкая зямля ашаламіла разбэшчаных захопнікаў: ваявалі жывыя і мёртвыя, руіны стралялі ва ўпор. «Звязда».

2. перан.; з кім-чым. Змагацца, імкнуцца пераадолець што‑н.; дамагацца ажыццяўлення чаго‑н. З першых жа дзён Максіму прыйшлося ваяваць з сялянскаю кансерватыўнасцю, з неарганізаванасцю клінкоўскіх хлопцаў. Колас. Здалося, што машына пайшла трошкі лягчэй: некалькі кіламетраў можна праехаць, а там зноў прыйдзецца ваяваць са снегам. Кулакоўскі. Ваяваць за якасць работы з механізатарамі .. Ўладзіміру Верамейчыку давялося ўсё лета. Дуброўскі.

3. Разм. Сварыцца; варагаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)