варагава́ць (з кім-н.) mit j-m verféindet sein; mit j-m auf dem Kríegsfuß stehen*;
варагава́ць памі́ж сабо́й sich einánder beféinden
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
féhden
vi уст. варагава́ць, быць во́рагамі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
beféinden
vt варагава́ць (з кім-н.), адчува́ць варо́жасць (да каго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
feud
I [fju:d]
1.
n.
1) варо́жасьць (до́ўгая сьмяро́тная)
2) сва́рка f.; няспы́нныя нелады́, змага́ньне
2.
v.i.
сьмяро́тна варагава́ць
II [fju:d]
n.
лен -у m., фэўда́льнае ўлада́ньне, фэўда́льны маёнтак
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Féhde
f -, -en варо́жасць; спрэ́чка, зва́дка
mit j-m in ~ líegen* — варагава́ць з кім-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
hádern
vi высок. спрача́цца, свары́цца, варагава́ць
mit dem Schícksal ~ — нарака́ць на лёс
mit sich ~ — быць не ў лада́х [не ла́дзіць] з са́бой
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)