бяздо́нны, -ая, -ае.

Які не мае дна, вельмі глыбокі.

Бяздоннае возера.

|| наз. бяздо́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бяздо́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бяздо́нны бяздо́нная бяздо́ннае бяздо́нныя
Р. бяздо́ннага бяздо́ннай
бяздо́ннае		 бяздо́ннага бяздо́нных
Д. бяздо́ннаму бяздо́ннай бяздо́ннаму бяздо́нным
В. бяздо́нны (неадуш.)
бяздо́ннага (адуш.)		 бяздо́нную бяздо́ннае бяздо́нныя (неадуш.)
бяздо́нных (адуш.)
Т. бяздо́нным бяздо́ннай
бяздо́ннаю		 бяздо́нным бяздо́ннымі
М. бяздо́нным бяздо́ннай бяздо́нным бяздо́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бяздо́нны прям., перен. бездо́нный;

◊ ~ная бо́чка — бездо́нная бо́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяздо́нны, ‑ая, ‑ае.

Непамерна глыбокі. Так загуста насыпана месяцаў У бяздонную прорву вод, Што не пройдзе ніяк, не памесціцца Сярод гэтых вод параход. Панчанка. [Кулеш] кінуўся да ракі і доўга глядзеў на цёмную плынь і ўсё адно ўбачыў смерць — чорныя, бяздонныя віры глядзелі на яго. Шамякін. // Бязмежны, бяскрайні. Бяздонны блакіт.

•••

Бяздонная бочка гл. бочка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бяз... (гл. без...), прыстаўка.

Ужыв. замест «без...» у першым складзе перад націскам, напр.: бяздонны, бязмежны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бездо́нный прям., перен. бяздо́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяз..., прыстаўка (гл. без...).

Ужываецца замест «без...» у першым складзе перад націскам, напрыклад: бязбожнік, бязводдзе, бяздонны, бязмежны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пучи́нный

1. віравы́;

2. дрыгвяны́;

3. бяздо́нны; см. пучи́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бязэ́нніца ’бездань’ (Сцяц.), бязэ́ніца ’тс’, бязэ́нны ’бяздонны’ (Сцяшк. МГ). Утварэнне ад бе́зна (< бе́здна).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Віравы: віравая вада, віравы шчупак ’які мае адносіны да вір 1 (КТС). Укр. вирови́й ’вірны, віровы, бяздонны, дрыгвяны’, рус. вирово́й, вырово́й ’тс’, польск. wirowy ’вярчальны; віхравы’, чэш. vírový, vířivý ’тс’, славац. vírový ’віравы’. Адназоўнікавы прыметнік, утвораны пры дапамозе суф. ‑ав‑ы (< прасл. ov‑ъ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)