Бра́гін

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Бра́гін
Р. Бра́гіна
Д. Бра́гіну
В. Бра́гін
Т. Бра́гінам
М. Бра́гіне

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Бра́гін м., г.п. Бра́гин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бра́гин г.п. Бра́гін, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напрасткі́, прысл.

Па прамой лініі, самым кароткім шляхам. Мы пайшлі на Брагін не сялом, не па грэблі, а напрасткі, поплавам. Сабаленка. Па сцежачцы, што вілася напрасткі ад лесу і бегла праз поле, павольна пасоўваліся якраз сюды дзве чалавечыя фігуры. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тапто́нікі ’бульбяная каша’ (брагін., Нар. словатв.). Гл. топтанка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Печуры́ца ’шампіньён’ (добр., брагін., Мат. Гом.). Гл. печары́ца, пячу́рка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ву́шышкаць ’патраціць да капейкі’ (брагін., З нар. сл.). Да шы́шкаць ’траціць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вясёлкі мн. ’дзіцячы сад’ (брагін., Мат. Гом.) — відазмененае ясёлкі < яслі з прыстаўным в‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перабага́ціць ’усыпаць больш, чым трэба’ (брагін., Шатал.). Да пера- і бага́та ’шмат’ < бага́ты (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Прэндзіць ’паважаць’ (брагін., Лучыц-Федарэц, вусн. паведамлю міёр., З нар. сл.). Гл. папярэдняе слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)