Бо́бр

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Бо́бр
Р. Бабра́
Д. Бабру́
В. Бо́бр
Т. Бабро́м
М. Бабры́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Бобр г.п. Бобр, род. Бабра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бобр зоол. бабёр, -бра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бо́брский (от Бобр) бо́брскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бало́тны в разн. знач. боло́тный;

○ б. газ — хим. боло́тный газ;

~ная ліхама́нка — боло́тная лихора́дка;

б. бабёр — боло́тный бобр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бабёр ’бабёр, бабровае футра’, бабра́к ’бабёр’ (Шат.). Рус. бобр, бобёр, укр. бобе́р, бібр, польск. bóbr, чэш. bóbr, балг. бо́бър, бъ́бър, бе́бер, ст.-серб. bobr і г. д. Прасл. bobrъ, bebrъ, bьbrъ ’бабёр’. Роднаснае літ. bebrùs, bẽbras, bãbras, лат. bębrs, ст.-прус. bebrus, ст.-в.-ням. bibar, лац. fiber, ст.-іран. bawra‑ ’тс’ і г. д. І.‑е. *bhe‑bhru‑ ’карычневы’ (рэдуплікаваная форма), параўн. ст.-інд. babhrúṣ ’карычневы’. Гл. Бернекер, 47; Траўтман, 28–29; Фасмер, 1, 180–181; Слаўскі, 1, 40; Фрэнкель, 38; БЕР, 1, 60; Махэк₂, 59 і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бабёр, -бра́ м.

1. зоол. бобр; бобёр;

2. (мех бобра) бобёр;

◊ пла́ча як б. — пла́чет го́рькими слеза́ми;

заб’е́ш бабра́ — не бу́дзеш мець дабра́ — посл. убьёшь бобра́ — не бу́дешь иметь добра́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)