белава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. белава́ты белава́тая белава́тае белава́тыя
Р. белава́тага белава́тай
белава́тае		 белава́тага белава́тых
Д. белава́таму белава́тай белава́таму белава́тым
В. белава́ты (неадуш.)
белава́тага (адуш.)		 белава́тую белава́тае белава́тыя (неадуш.)
белава́тых (адуш.)
Т. белава́тым белава́тай
белава́таю		 белава́тым белава́тымі
М. белава́тым белава́тай белава́тым белава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

белава́ты белова́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

белава́ты, ‑ая, ‑ае.

Трохі белы, не зусім белы. Неба было яснае, спакойнае. Там-сям стаялі камячкі белаватых хмурынак, як адзнакі добрае пагоды. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жаўтава́та-белава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жаўтава́та-белава́ты жаўтава́та-белава́тая жаўтава́та-белава́тае жаўтава́та-белава́тыя
Р. жаўтава́та-белава́тага жаўтава́та-белава́тай
жаўтава́та-белава́тае		 жаўтава́та-белава́тага жаўтава́та-белава́тых
Д. жаўтава́та-белава́таму жаўтава́та-белава́тай жаўтава́та-белава́таму жаўтава́та-белава́тым
В. жаўтава́та-белава́ты (неадуш.)
жаўтава́та-белава́тага (адуш.)		 жаўтава́та-белава́тую жаўтава́та-белава́тае жаўтава́та-белава́тыя (неадуш.)
жаўтава́та-белава́тых (адуш.)
Т. жаўтава́та-белава́тым жаўтава́та-белава́тай
жаўтава́та-белава́таю		 жаўтава́та-белава́тым жаўтава́та-белава́тымі
М. жаўтава́та-белава́тым жаўтава́та-белава́тай жаўтава́та-белава́тым жаўтава́та-белава́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

белова́тый белава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяля́вы, -ая, -ае.

1. Не зусім белы; белаваты.

Узнімаўся б. туман.

2. Са светларусымі валасамі.

Б. хлапец.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

белесова́тый, белёсый

1. белава́ты;

2. (о волосах) бяля́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

убо́к, прысл.

Управа або ўлева ад чаго‑н. Белаваты струмень, нібы рака, перасек .. [хлопцам] дарогу і пачаў адносіць човен убок. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бяля́сы ’белаваты, з белымі плямамі’ (Нас.). Вытворнае ад бе́лы. Параўн. рус. беле́сый, польск. białasy, славац. belasý. Гл. Трубачоў, Дополн., 1, 148.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

малако́, -а́, М -лацэ́ і -лаку́, н.

1. Белая вадкасць, якая выдзяляецца груднымі залозамі жанчын і самак млекакормячых для выкармлівання дзяцей.

Мацярынскае малако.

2. Такая вадкасць, якую атрымліваюць ад кароў, коз і іншых жывёл, як прадукт харчавання.

Казінае м.

Каша з малаком.

Кіслае м.

3. Белаваты сок некаторых раслін.

Міндальнае м.

|| ласк. малачко́, -а́, н.

|| прым. мало́чны, -ая, -ае.

Малочная прамысловасць.

М. статак.

М. суп.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)