◎ Пульвэ́рак ’безрукаўка’ (астрав., Сл. ПЗБ). З польск. pułowerek, памянш. && pulower (гл. пуловер), гл. Банькоўскі, 2, 965.
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
Прасцяро́га ’перасцярога’ (Касп.). З польск. przestroga ’тс’, параўн. з поўнагалоссем укр. пересторо́га (з польск., гл. Банькоўскі, 2, 910).
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
◎ Пракі́ва ’крапіва’ (Булг., Мат. Гом.), прокыва, прокева (Сл. Брэс.), прошва (ТС) ’тс’, сюды ж праціўнік ’байструк’ (ТС). Метатэза з крапіва (гл.), магчыма, пад уплывам польск. pokrzywa ’крапіва’, дзе яна была адзначана спачатку ў заходняй Вялікапольшчы (1393 г.), а пасля распаўсюдзілася на рэшту’ польскамоўнай тэрыторыі (Банькоўскі, 1, 795); параўн. таксама pokrzywnik ’байструк’ (“spłodzony w pokrzywach”, гл. Банькоўскі, 2, 684).
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
По́мны ’памятны’ (Сцяшк. Сл.). Магчыма, з польск. pomny ’тс’; Банькоўскі (2, 694) лічыць польск. pomny, niepomny, wiekopomny штучнымі паэтычнымі ўтварэннямі.
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
◎ Плястэ́рак ’чалавек са скрыўленым тварам’ (зэльв., Сцяшк. Сл.). Няясна. Параўн. польск. plasterek (памянш. да plaster, Банькоўскі, 2, 599) ’тонка парэзаныя пласцінкі лімона’.
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
◎ Прасвадава́ць, прасвядавсіць ’раіць, угаворваць’ (ашм., шальч., Сл. ПЗБ). З польск. perswadować ’тс’, што ўзыходзіць да лац. persuäre ’пераконваць, схіляць’ (Банькоўскі, 2, 531).
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
◎ Пла́тка ’прайграная ад недабору біткі гульня, раміз’ (Нас.). З польск. płatka ’стаўка ў гульні’ > ’рызыка, небяспека’, якое з płacić ’плаціць’ (Банькоўскі, 2, 619).
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
◎ Пляско́ваты (плесковаты) ’плоскі’ (Бес.). З полы: к. ’piaskowaty < plaskały ’тс’, якое ацpłaski, апошняе (у Кнапскага, 1621 г.) зшеот płaski ’плоскі’ (Банькоўскі, 2, 599).
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
◎ Пле́тня ’пляцёнка асновы’ (бяроз., Шатал.). З польск. pletnia ’пра плецены біч і іншыя пляцёнкі’ (XVII–IX стст.), якое да pleść (Банькоўскі, 2, 607), гл. плесці.
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
◎ Прэ́дзяды (прэдыды) ’прадзеды’ (Сіг.). З польск., ст.-польск. przedziad ’прадзед’, якое Банькоўскі (2, 828) інтэрпрэтуе як prze(d)dziad ’тс’, параўн. przeddziad (X–VI стст.).
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)