асла́блены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асла́блены асла́бленая асла́бленае асла́бленыя
Р. асла́бленага асла́бленай
асла́бленае		 асла́бленага асла́бленых
Д. асла́бленаму асла́бленай асла́бленаму асла́бленым
В. асла́блены (неадуш.)
асла́бленага (адуш.)		 асла́бленую асла́бленае асла́бленыя (неадуш.)
асла́бленых (адуш.)
Т. асла́бленым асла́бленай
асла́бленаю		 асла́бленым асла́бленымі
М. асла́бленым асла́бленай асла́бленым асла́бленых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

асла́блены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асла́блены асла́бленая асла́бленае асла́бленыя
Р. асла́бленага асла́бленай
асла́бленае		 асла́бленага асла́бленых
Д. асла́бленаму асла́бленай асла́бленаму асла́бленым
В. асла́блены (неадуш.)
асла́бленага (адуш.)		 асла́бленую асла́бленае асла́бленыя (неадуш.)
асла́бленых (адуш.)
Т. асла́бленым асла́бленай
асла́бленаю		 асла́бленым асла́бленымі
М. асла́бленым асла́бленай асла́бленым асла́бленых

Кароткая форма: асла́блена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

асла́блены осла́бленный; отпу́щенный; отжа́тый; см. асла́біць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асла́блены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад аслабіць.

2. у знач. прым. Знясілены, пазбаўлены сілы. // Зменшаны ў сіле чаго‑н. // Менш сцягнуты, сціснуты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

осла́бленный асла́блены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зду́шаны, -ая, -ае.

Пра голас, гукі і пад.: прыглушаны, аслаблены.

З. плач.

|| наз. зду́шанасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэдукава́ны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад рэдукаваць.

2. у знач. прым. Які з’яўляецца вынікам рэдукцыі, аслаблены (пра гук мовы). Рэдукаваны галосны гук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адгало́сак, -ску, мн. -скі, -скаў, м.

1. Рэха, водгулле.

Плывуць адгалоскі ад песень.

2. чаго. Аслаблены адлегласцю гук чаго-н.

Адгалоскі грому.

3. перан., чаго. Тое, у чым выяўляюцца сляды ўплыву, уздзеяння чаго-н.; што з’яўляецца вынікам чаго-н., адказам на якія-н. з’явы, падзеі.

Паэма з’явілася адгалоскам грамадскіх падзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зду́шаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад зрушыць.

2. у знач. прым. Прыглушаны, аслаблены (пра голас, гукі і пад.). — Бяда, бабка Наста! — здушаным голасам сказала Аўгіння: — Я прыйшла вас папярэдзіць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спу́щенный

1. спу́шчаны;

2. спу́шчаны, зво́страны; зву́жаны, зрэ́заны;

3. зні́жаны; асла́блены; см. спусти́ть​ 1, 3, 4.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)