рэдукава́ны, ‑ая, ‑ае.
Спец.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад рэдукаваць.
2. у знач. прым. Які з’яўляецца вынікам рэдукцыі, аслаблены (пра гук мовы). Рэдукаваны галосны гук.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)