асла́блены
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
асла́блены |
асла́бленая |
асла́бленае |
асла́бленыя |
| Р. |
асла́бленага |
асла́бленай асла́бленае |
асла́бленага |
асла́бленых |
| Д. |
асла́бленаму |
асла́бленай |
асла́бленаму |
асла́бленым |
| В. |
асла́блены (неадуш.) асла́бленага (адуш.) |
асла́бленую |
асла́бленае |
асла́бленыя (неадуш.) асла́бленых (адуш.) |
| Т. |
асла́бленым |
асла́бленай асла́бленаю |
асла́бленым |
асла́бленымі |
| М. |
асла́бленым |
асла́бленай |
асла́бленым |
асла́бленых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
асла́блены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
асла́блены |
асла́бленая |
асла́бленае |
асла́бленыя |
| Р. |
асла́бленага |
асла́бленай асла́бленае |
асла́бленага |
асла́бленых |
| Д. |
асла́бленаму |
асла́бленай |
асла́бленаму |
асла́бленым |
| В. |
асла́блены (неадуш.) асла́бленага (адуш.) |
асла́бленую |
асла́бленае |
асла́бленыя (неадуш.) асла́бленых (адуш.) |
| Т. |
асла́бленым |
асла́бленай асла́бленаю |
асла́бленым |
асла́бленымі |
| М. |
асла́бленым |
асла́бленай |
асла́бленым |
асла́бленых |
Кароткая форма: асла́блена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
асла́блены осла́бленный; отпу́щенный; отжа́тый; см. асла́біць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
асла́блены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад аслабіць.
2. у знач. прым. Знясілены, пазбаўлены сілы. // Зменшаны ў сіле чаго‑н. // Менш сцягнуты, сціснуты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асла́блены geschwächt, entkräftet; erschláfft; gelóckert; gemíldert
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зду́шаны, -ая, -ае.
Пра голас, гукі і пад.: прыглушаны, аслаблены.
З. плач.
|| наз. зду́шанасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
osłabiony
аслаблены, аслабелы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
enfeebled
[ɪnˈfi:bəld]
adj.
зьнямо́жаны, асла́блены
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
geschwächt
a асла́блены, аслабе́лы, асла́блы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)