Verbum

анлайнавы слоўнік

амі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

амі́н

часціца

Іншыя варыянты: а́ман.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

амі́н

1. частица утверд. ами́нь;

2. в знач. сущ., м., разг. (конец) ами́нь, кры́шка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

амі́н,

1. часціца. Заключнае слова малітваў, пропаведзей; азначае «так», «правільна».

2. у знач. наз. амі́н, ‑у, м. Разм. Канец, усё, скончана.

[Грэч. amēn яд стараж.-яўр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Амі́н (БРС, Гарэц., Шат., Касп.), ст.-рус., ст.-слав. аминъ < грэч. ἀμήν.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

а́ман

часціца

Іншыя варыянты: амі́н.

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

амі́ны (ед. амі́н м.) хим. ами́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ами́нь

1. част. утвердит., церк. амі́н;

2. в знач. сущ., разг. (конец) амі́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

а́ман,

Тое, што і амін. — Няхай ад гэтае ночы ўсё забудзецца і аман, — трывожна папрасіў Сяргей. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ами́ны хим. амі́ны, -наў мн.;

ами́н ед. амі́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)