амі́н,
1. часціца. Заключнае слова малітваў, пропаведзей; азначае «так», «правільна».
2. у знач. наз. амі́н, ‑у, м. Разм. Канец, усё, скончана.
[Грэч. amēn яд стараж.-яўр.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)