аднаві́ць, -наўлю́, -но́віш, -но́віць; -но́ўлены; зак.
1. што. Вярнуць да ранейшага нармальнага стану.
А. краіну.
А. здароўе.
2. перан., каго-што. Нанава ўзнавіць, прыпомніць.
А. у памяці.
3. каго. Вярнуць каму-н. ранейшае прававое ці службовае становішча.
А. у правах каго-н.
4. што. Пачаць зноў перарванае дзеянне, адносіны.
А. дружбу.
|| незак. аднаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. аднаўле́нне, -я, н.
|| прым. аднаўле́нчы, -ая, -ае (да 1 знач.).
А. перыяд.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аднаві́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
аднаўлю́ |
адно́вім |
| 2-я ас. |
адно́віш |
адно́віце |
| 3-я ас. |
адно́віць |
адно́вяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
аднаві́ў |
аднаві́лі |
| ж. |
аднаві́ла |
| н. |
аднаві́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
аднаві́ |
аднаві́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
аднаві́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
аднаві́ць сов.
1. в разн. знач. восстанови́ть; (в памяти — ещё) воскреси́ть, воссозда́ть, воспроизвести́;
а. прамысло́васць — восстанови́ть промы́шленность;
у ду́мках а. падзе́і юна́цтва — мы́сленно восстанови́ть (воссозда́ть) собы́тия ю́ности;
а. на паса́дзе — восстанови́ть в до́лжности;
2. возобнови́ть;
а. знаёмства — возобнови́ть знако́мство
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аднаві́ць, ‑наўлю, ‑новіш, ‑новіць; зак., што.
1. Вярнуць да ранейшага стану, выгляду што‑н. пашкоджанае, парушанае, заняпалае; адрадзіць; узнавіць. Аднавіць разбураную гаспадарку. Аднавіць завод. Аднавіць камсамольскую арганізацыю. Аднавіць пашкоджаны тэкст. □ Зарастуць травой магілы; Мы адновім нашы сілы, Адбудуем край. Бядуля.
2. перан. Прыпомніць, нанава ўявіць што‑н. забытае; узнавіць. Спачатку.. [Стафанковіч] не ўспомніў таго моманту гісторыі гэтага фрэнча, калі ён знік з яго кватэры. Але пакрысе, момант за момантам, памяць яго аднавіла ў сабе гэтую справу. Чорны.
3. Вярнуць каму‑н. ранейшае службовае ці прававое становішча. На праўленні Станіслава Лінкевіча аднавілі ў правах члена арцелі «Светлы шлях». Дуброўскі.
4. Пачаць зноў перарванае дзеянне, адносіны. Аднавіць знаёмства.
5. Выдзеліць з хімічных злучэнняў кісларод і далучыць вадарод.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Аднаві́ць, ст.-бел. отновити (1615) (Нас. гіст.), отновлену быти (1347) (Нас. гіст.). Гл. новы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аднаўле́нне гл. аднавіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аднаўле́нчы гл. аднавіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
возобнови́ть сов. аднаві́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
узнаві́ць, -наўлю́, -но́віш, -но́віць; -но́ўлены; зак., што.
1. Стварыць нанава.
У. капітал.
2. Аднавіць, адрадзіць разбуранае.
У. горад.
3. Пачаць зноў перапыненае.
У. знаёмства.
4. Аднавіць, паўтарыць у копіі: творча аднавіць.
У. што-н. у памяці.
У. партрэт.
|| незак. узнаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. узнаўле́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)