аднаві́цель, -я, м.

Рэчыва, пры дапамозе якога выклікаецца рэакцыя аднаўлення (саставу, колеру і пад.).

А. для валасоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аднаві́цель

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аднаві́цель аднаві́целі
Р. аднаві́целю аднаві́целяў
Д. аднаві́целю аднаві́целям
В. аднаві́цель аднаві́целі
Т. аднаві́целем аднаві́целямі
М. аднаві́целі аднаві́целях

Крыніцы: krapivabr2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аднаві́цель

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аднаві́цель аднаві́целі
Р. аднаві́целя аднаві́целяў
Д. аднаві́целю аднаві́целям
В. аднаві́целя аднаві́целяў
Т. аднаві́целем аднаві́целямі
М. аднаві́целю аднаві́целях

Крыніцы: krapivabr2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аднаві́цель, -лю м. (вещество) восстанови́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аднаві́цель, ‑ю, м.

1. Спец. Рэчыва, з дапамогай якога выклікаецца рэакцыя аднаўлення — выдзяленне кіслароду з саставу складаных рэчываў. Вадарод з яўляецца моцным аднавіцелем хімічных злучэнняў.

2. Сродак для аднаўлення ранейшага колеру валасоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)