адда́ча
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| адда́ча | ||
| адда́ч | ||
| адда́чам | ||
| адда́чу | ||
| адда́чай адда́чаю |
адда́чамі | |
| адда́чах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адда́ча
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| адда́ча | ||
| адда́ч | ||
| адда́чам | ||
| адда́чу | ||
| адда́чай адда́чаю |
адда́чамі | |
| адда́чах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
палаві́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які складае палавіну чаго‑н.; няпоўны.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэакты́ўны, ‑ая, ‑ае.
1. Які ўжываецца ў якасці рэактыву пры хімічных аналізах.
2. Здольны рэагаваць на знешнія раздражненні.
3. Які ўзнікае пад дзеяннем сілы
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
отда́ча
дать в долг без отда́чи даць у доўг без
отда́ча при вы́стреле адда́ча пры стрэ́ле.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нака́т, ‑а і ‑у,
1. ‑у.
2. ‑а. Рад бярвёнаў, жэрдак і пад., насланых паверх або пад нізам чаго‑н.; насціл.
3. ‑а. Слой фарбы на прыладзе для атрымання адбітку на якой‑н. паверхні (на сцяне, паперы і інш.).
4. ‑а. Утрамбаваны калёсамі шлях, каляіна.
5. ‑у.
6. ‑у.
7. ‑у. У більярдзе — спосаб удару, калі шар, якім б’юць, коціцца за шарам, які б’е.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)