адда́на

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
адда́на адда́ней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адда́на нареч. пре́данно; (чрезвычайно сильно — ещё) стра́стно;

а. служы́ць наро́ду — пре́данно служи́ть наро́ду;

а. любі́ць радзі́му — стра́стно люби́ть ро́дину

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пре́данно нареч. адда́на; ве́рна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адда́ны, -ая, -ае.

Прасякнуты любоўю і вернасцю да каго-, чаго-н.

А. змагар.

Адданыя справе людзі.

Аддана (прысл.) працаваць.

|| наз. адда́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ве́ра, -ы, ж.

1. Упэўненасць у кім-, чым-н.

В. ў свае сілы.

В. ў людзей.

2. Перакананне ў існаванні звышнатуральных сіл.

В. ў Бога.

3. Тое, што і рэлігія.

Хрысціянская в.

Чалавек другой веры.

◊

Браць (узяць) на веру (разм.) — верыць, давяраць (паверыць, даверыць) без доказаў.

Верай і праўдай (служыць) — аддана, чэсна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паж, ‑а, м.

1. У сярэднія вякі — падлетак, юнак дваранскага роду, які служыў пры двары караля або буйнога феадала. Паж каралевы. // перан. Іран. Аб мужчыне, які аддана адносіцца да жанчыны, дагаджае ёй.

2. У царскай Расіі і краінах Заходняй Еўропы — малодшая прыдворная пасада.

3. У царскай Расіі — выхавальнік Пажскага корпуса.

[Фр. page.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассва́тацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Парваць дружбу, знаёмства з кім‑н.; разлічыцца з кім‑, чым‑н. Ці дасць зямля табе збавенне Ад злога панскага насення? З адным рассватаешся тут, Там у другі залазь хамут. Колас. І камуна з гэтымі «камунарамі» рассваталася, выкінуўшы іх са сваёй сям’і, бо не хацелі яны аддана, як і ўсе, працаваць. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́рно

1. нареч. (правильно) пра́вільна, слу́шна; (точно) дакла́дна;

2. нареч. (преданно) ве́рна; адда́на;

3. в знач. вводн. сл. (вероятно) пэ́ўна, му́сіць, ма́быць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стра́стно нареч.

1. (очень сильно) мо́цна; (горячо) го́рача; (преданно) адда́на;

2. (с крайним увлечением) заўзя́та, страшэ́нна, стра́шна;

3. (пылко, чувственно) стра́сна, па́лка, го́рача.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хрысці́цца, хрышчуся, хрысцішся, хрысціцца; незак.

1. таксама зак. Падвяргацца (падвергнуцца) абраду хрышчэння. [Лапінка:] — Чакаюць яны [баптысты], чакаюць, пакуль я паверу ды хрысціцца пайду. Брыль. Дзе радзіўся? — У сваёй вёсцы. Дзе хрысціўся? — Пры дарожцы. Купала.

2. Хрысціць (у 3 знач.) сябе. [Глушак] яшчэ слабымі, дрыготкімі рукамі хрысціўся, жагнаўся, аддана шаптаў малітвы. Мележ. Ранкам і ўвечары кожны дзень стары.. доўга гаворыць малітвы, доўга хрысціцца сваёй жорсткай далонню ў сухіх мазалях. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)