абся́г
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			абся́г | 
			абся́гі | 
			
		
			| Р. | 
			абся́гу | 
			абся́гаў | 
			
		
			| Д. | 
			абся́гу | 
			абся́гам | 
			
		
			| В. | 
			абся́г | 
			абся́гі | 
			
		
			| Т. | 
			абся́гам | 
			абся́гамі | 
			
		
			| М. | 
			абся́гу | 
			абся́гах | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
абся́г, -у, м.
1. Прастора, абшар, далягляд.
Любавацца абсягам палёў.
2. перан. Сфера, галіна дзейнасці каго-, чаго-н.
А. інтарэсаў.
|| прым. абся́жны, -ая, -ае.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
абся́г, -гу м.
1. просто́р; ширь ж.;
2. перен. о́бласть ж.; о́трасль ж., сфе́ра ж.;
а. ве́даў — о́бласть (о́трасль, сфе́ра) зна́ний;
3. перен. масшта́б;
а. вытво́рчасці — масшта́б произво́дства
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
абся́г, ‑у, м.
1. Прастора, якую можна акінуць, ахапіць вокам; абшар; далягляд. Адсюль, з пагорка, перад чалавекам раскрываецца ўвесь абсяг. Даніленка. Палікар Сцяпанавіч, як сядзеў, адразу ўспомніў учарашні абсяг палёў навокал. Грамовіч.
2. перан. Сфера, галіна дзейнасці каго‑, чаго‑н. Увесь абсяг маіх інтарэсаў у асноўным абмяжоўваўся пытаннямі культуры. Сабаленка.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
Сфе́ра ’шар ці яго паверхня знутры’, ’прастора дзеяння; межы распаўсюджвання’ (ТСБМ), сфэ́ра ’абшар, на які сягаюць сілы, уплывы нябеснага цела; круг уплыву’ (Ласт.), ’абсяг’ (Некр. і Байк.). Ст.-бел. спе́ра (сфе́ра) ’сфера, арбіта планет’, XV ст. < ст.-польск. sfera, spera < лац. sphaera ад грэч. σφατρα ’шар, мяч, ядро’ (Булыка, Лекс. запазыч., 139). Сучаснае слова можа быць паўторным запазычаннем з рус. сфе́ра, дзе з XVII ст. праз польск. sfera або ням. Sphaere, якія, далей, да той жа крыніцы; гл. Фасмер, 3, 815.
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
абшар, прастор, прастора, прасцяг, абсяг, прыволле, раздолле, разлегласць, разлог, далягляд, даль, далеч, далячынь, шырыня, шыр, бязмежжа, бязмежнасць, бясконцасць, бяскрайнасць, неагляднасць; бязмер, бязмер'е, пространь (абл.)
 Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.) 
о́бласть ж.
1. (часть страны) край, род. кра́ю м., во́бласць, -ці ж.;
2. (крупная административно-территориальная единица) во́бласць, -ці ж.;
Ми́нская о́бласть Мі́нская во́бласць;
3. зо́на, -ны ж., по́яс, -са м.;
о́бласть ве́чных снего́в зо́на ве́чных сняго́ў;
4. анат., мед. во́бласць, -ці ж.;
в о́бласти се́рдца у во́бласці сэ́рца;
5. перен. (сфера, отрасль) галіна́, -ны́ ж., абся́г, -гу м.;
о́бласть зна́ний галіна́ ве́даў;
разви́тие всех областе́й те́хники развіццё ўсіх галі́н тэ́хнікі.
 Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)