абмо́віцца, -мо́ўлюся, -мо́вішся, -мо́віцца; зак.

1. Агаварыцца, сказаць не тое, што трэба.

2. Нечакана прыгадаць што-н.; між іншым сказаць тое, пра што не варта было ўпамінаць.

◊

Не абмовіцца (ні адным) словам (разм.) — нічога не сказаць, змоўчаць.

|| незак. абмаўля́цца, -ля́юся, -ля́ешся, -ля́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абмо́віцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абмо́ўлюся абмо́вімся
2-я ас. абмо́вішся абмо́віцеся
3-я ас. абмо́віцца абмо́вяцца
Прошлы час
м. абмо́віўся абмо́віліся
ж. абмо́вілася
н. абмо́вілася
Дзеепрыслоўе
прош. час абмо́віўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абмо́віцца сов. обмо́лвиться, оговори́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абмо́віцца, ‑моўлюся, ‑мовішся, ‑мовіцца; зак.

Памыліцца пры размове, сказаць не тое, што трэба. // Нечакана прыгадаць што‑н. Арцёмава, прыняўшы ўдзел у маіх «росшуках», абмовілася, што яна часта бывае ў шпіталі. Шынклер.

•••

Не абмовіцца (ні адным) словам — нічога не сказаць, змоўчаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмаўля́цца гл. абмовіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абмаўля́цца, ‑ляюся, ‑ляешся, ‑ляецца.

Незак. да абмовіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оговори́ться

1. (сделать оговорку) агавары́цца;

2. (ошибиться) абмо́віцца, памылі́цца, агавары́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перемо́лвить сов., разг. перакі́нуцца (абмо́віцца) сло́вам; пагавары́ць;

не́ с кем сло́ва перемо́лвить няма́ з кім сло́вам перакі́нуцца (пагавары́ць);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обмо́лвиться сов., разг.

1. (ошибиться в речи) абмо́віцца, памылі́цца;

2. (проговориться) прагавары́цца;

3. (сказать что-л.) аказа́цца, сказа́ць сло́ва;

◊

не обмо́лвился ни еди́ным сло́вом не аказа́ўся; не сказа́ў ні сло́ва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

а...¹ (а таксама аб..., аб’..., аба...), прыстаўка.

Абазначае:

1) пашырэнне дзеяння на ўсю паверхню прадмета, накіраванасць яго вакол або па краях прадмета: агарадзіць, агледзець, атынкаваць, ахапіць, акаваць, абпаліць, абабіць;

2) накіраванасць руху міма прадмета, абмінанне яго: абысці (лужыну), абагнуць;

3) ахоп дзеяннем многіх асоб, прадметаў, пашырэнне дзеяння на ўсе прадметы, на ўсіх асоб: абабегаць (усе хаты), адарыць, абдзяліць (падарункамі);

4) празмернасць якога-н. дзеяння: аб’есціся, абпаіць;

5) перавагу над кім-, чым-н. пры выкананні дзеяння: абагнаць, апярэдзіць;

6) наяўнасць недахопу, памылкі ў дзеянні: агаварыцца, абмовіцца;

7) забеспячэнне чым-н. у працэсе дзеяння: абвадніць, аснасціць, абдзернаваць;

8) ператварэнне ў каго-, што-н., станаўленне кім-н., наданне якіх-н. уласцівасцей, якасцей (у выніку дзеяння): ашчаслівіць, ажаніць, ажывіць;

9) дасягненне выніку дзеяння, стану: адзічэць, абрыдзець, апасці, асесці, ажывіцца, аблезці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)