Вадзянікі́ ’стан непрытомнасці’ (Касп.). Звязана з вадзяні́к ’дух, які жыве ў вадзе або ў лесе’: перанос назвы духа на стан чалавека. Параўн. кадук ’злы дух’ і кадук ’эпілепсія, падучая хвароба’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ту́хці ‘ гаснуць’ (Стан.). Гл. тухнуць 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бортінжыне́р, ‑а, м.

Член экіпажа самалёта, касмічнага карабля, адказны за стан і работу матораў, абсталявання, апаратаў і прыбораў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ап’яне́нне, ‑я, н.

1. Стан паводле знач. дзеясл. ап’янець.

2. перан. Захапленне, экстаз, самазабыццё. Любіць музыку да ап’янення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

базіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

Стан паводле знач. дзеясл. базіравацца (у 2 знач.); размяшчэнне якіх‑н. баз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэпрэ́сія, ‑і, ж.

1. Заняпад, застой гаспадаркі ў капіталістычнай краіне. Эканамічная дэпрэсія.

2. Хваравіта прыгнечаны душэўны стан чалавека.

[Ад лац. depressio — прыгнечанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завя́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. завяльваць — завяліць і стан паводле знач. дзеясл. завяльвацца — заваліцца. Завяльванне рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загіба́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. загібаць — загнуць і стан паводле знач. дзеясл. загібацца — загнуцца. Загібанне дроту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загіна́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. загінаць — загнуць і стан паводле знач. дзеясл. загінацца — загнуцца. Загінанне цвікоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загна́насць, ‑і, ж.

Стан загнанага; забітасць, прыніжанасць. Міхалка нясе ў сабе адбітак.. страшэннай беднасці, загнанасці і прыніжанасці. Барсток.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)