раздзяля́льны раздели́тельный;

~ная ры́са — раздели́тельная черта́;

р. злу́чнік — грам. раздели́тельный сою́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раздзяля́льны, ‑ая, ‑ае.

Які дзеліць што‑н., абазначае раздзел, раздзяленне. Раздзяляльны знак. Раздзяляльная рыса. Раздзяляльны злучнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уступа́льны, ‑ая, ‑ае.

У граматыцы — які выражае ўступку, дапушчэнне, процілеглую ўмову. Уступальны злучнік. Даданы ўступальны сказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прычы́нны, -ая, -ае.

1. Які мае ці меў дачыненне да чаго-н.

Да ўсіх будынкаў у калгасе і мае рукі прычынныя.

2. Які выражае прычыннасць (у 2 знач.).

Прычынная сувязь з’яў.

3. У граматыцы: які паказвае на прычыну, мае значэнне прычыны.

П. злучнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раздели́тельный раздзяля́льны;

раздели́тельная черта́ раздзяля́льная ры́са;

раздели́тельный сою́з грам. раздзяля́льны злу́чнік.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

соедини́тельный злуча́льны;

соедини́тельная ткань биол. злуча́льная тка́нка;

соедини́тельный сою́з грам. злуча́льны злу́чнік;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

далуча́льны в разн. знач. присоедини́тельный;

д. ланцу́г — присоедини́тельная цепь;

д. злу́чнік — грам. присоедини́тельный сою́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

супраці́ўны

1. супроти́вный;

~ныя сце́ны — супроти́вные сте́ны;

2. грам. противи́тельный;

с. злу́чнік — противи́тельный сою́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Зато́е, злучнік ’аднак’, ’таму’. Рус. зато, укр. зате, чэш., славац. zato ’тс’, славен. zatọ̑je < *za todje ’для таго’, zatȏ ’таму’, серб.-харв. з̀ато ’тс’, балг. затова́, зату́й ’тс’, макед. затоа ’таму’. Складаны злучнік з прыназоўнікам за (< za) і займеннікам тое (to + je), гл. за, той. ESSJ, SGZ, 2, 757.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Іж прыслоўе ’аж’, злучнік ’нават аж’ (Шат.). З і 1 (гл.) і жа (гл.). Параўн. аж.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)