эдэ́мскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эдэму. І сніў Адам: Камета ўстала ў небе Барвяным страшным зракам — і тады Крывёю пачала сачыцца глеба І згінулі эдэмскія сады. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Су́песак ’зямля с прымессю пяску’ (ТСБМ), су́пясак ’тс’ (Некр. і Байк.), су́песок ’тс’ (ТС), супесо́к ’пустая неўрадлівая глеба сівога колеру’ (ПСл). Параўн. укр. су́пісок ’пясчаная глеба’, рус. су́песь ’тс’, славен. sopések ’вапністая гліна’, на базе якіх узнаўляецца прасл. *sǫpěsъkъ/*sъpěsь (Борысь, Prefiks., 126; Куртка, Диал. структура., 193), гл. су- і пясок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абагаці́цца, ‑гачуся, ‑гацішся, ‑гаціцца; зак.

1. Стаць багатым, разбагацець.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць багацейшым на якое‑н. рэчыва (пра глебу, руду, мінералы і пад.). Глеба абагацілася азотам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глі́ністы, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца з гліны, мае ў сабе прымесь гліны. Гліністая глеба. Гліністы раствор. Гліністае дно сажалкі.

2. Колерам падобны на гліну. Сустракаюцца гусі з жоўтым, гліністым апярэннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

де́вственный

1. (целомудренный) няві́нны, цнатлі́вы; дзяво́цкі;

де́вственная плева́ анат. дзяво́цкая плява́;

2. (нетронутый) некрану́ты; першабы́тны;

де́вственная по́чва некрану́тая гле́ба.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нетвёрдый в разн. знач. няцвёрды;

нетвёрдая по́чва няцвёрдая гле́ба;

нетвёрдая похо́дка няцвёрдая хада́;

нетвёрд в арифме́тике няцвёрды ў арыфме́тыцы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяспло́дны в разн. знач. беспло́дный;

б. брак — беспло́дный брак;

~ная гле́ба — беспло́дная по́чва;

~ныя спро́бы — беспло́дные попы́тки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

со́хнуць несов., прям., перен. со́хнуть;

гле́ба ~не — по́чва со́хнет;

трава́ ~не — трава́ со́хнет;

хво́ры ~не — больно́й со́хнет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кі́слы, -ая, -ае.

1. Які мае своеасаблівы смак, падобны на смак лімона, журавін.

К. яблык.

К. сок.

2. Які закіс у выніку браджэння, прыгатаваны квашаннем.

Кіслае малако.

Кіслая капуста.

3. перан. Які выражае незадаволенасць; паніклы (разм.).

К. настрой.

К. выраз твару.

4. Які змяшчае кіслату (у 2 знач.; спец.).

Кіслая глеба.

|| наз. кіслата́, -ы́, ДМ -лаце́, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пе́ляка ’пясчаная неўрадлівая глеба’, пелякава́тая ’тс’ (чэрв., Нар. лекс.), ’пясчанае поле’ (чэрв., касцюк., ЛА, 2). Да пе́ліка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)