адклі́каць, -клічу, -клічаш, -кліча; -кліч; -кліканы; зак., каго-што.
1. Паклікаўшы, прымусіць адысці куды-н.; адазваць.
А. знаёмага для размовы.
2. Вярнуць назад, прапанаваўшы спыніць выкананне ранейшых абавязкаў (афіц.).
А. пасла.
|| незак. адкліка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. адкліка́нне, -я, н. (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сіта́р, ‑а, м.
Народны струнны музычны інструмент, пашыраны ў Індыі, а таксама ў Узбекістане, Таджыкістане. Савецкія людзі слухалі выкананне індыйскіх мелодый на сітары. «Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стака́та,
1. нескл., н. У музыцы — кароткае адрывістае выкананне гукаў, пры якім яны не звязаны адзін з другім. Знак стаката.
2. прысл. Адрывіста, каротка.
[Іт. staccato — адрывіста, асобна.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ По́слуга ’прыслуга, наймічка’ (Бяльк.), параўн. укр. послуга ’служба, паслуга’, польск. posługa ’выкананне задання гаспадара’ і ’служка, чэлядзь, прыслуга’, славац. posluhovaľ ’працаваць прыслугай, гувернанткай’, славен. poslužiti ’служыць, абслужыць’. Да служыць (гл.), як прыслуга ад прыслужваць. Няясным застаецца словаўтварэнне з націскной прыстаўкай по-.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
неакура́тны в разн. знач. неаккура́тный;
н. чалаве́к — неаккура́тный челове́к;
~нае выкана́нне — неаккура́тное исполне́ние;
~ная даста́ўка по́шты — неаккура́тная доста́вка по́чты
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
піяні́сіма,
Спец.
1. прысл. Вельмі ціха, цішэй, чым піяна.
2. нескл., н. Месца ў музычным творы, якое выконваецца вельмі ціха, а таксама само такое выкананне.
[Іт. pianissimo.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цалава́льнік, ‑а, м.
Гіст. Выбарная асоба ў Расіі ў канцы 15–18 ст., абавязкамі якой былі збор пошлін і падаткаў, выкананне судовых і паліцэйскіх функцый.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
піцыка́та,
Спец.
1. прысл. Шчыпком, пальцам, а не смычком (пра ігру на смычковым музычным інструменце).
2. нескл., н. Музычны твор, які разлічаны на выкананне такім спосабам.
[Іт. pizzicato.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сакрата́рства, ‑а, н.
Выкананне сакратарскіх абавязкаў; пасада сакратара. [Мароз:] — Я вось пра што. Ты думаеш, што я так шкадую свайго сакратарства? Нялёгкі гэта кавалачак. Пасядзі, паспрабуй. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
со́ла,
1. нескл., н. Музычны твор або асобныя партыя, прызначаная для выканання адным музыкантам, спеваком або танцорам. Сала для скрыпкі. // Выкананне такога твора (партыі). — Сала на баяне ў тым жа выкананы, — не сціхаў Саша. Васілевіч.
2. у знач. прысл. Асобна ад другіх (пра выкананне музычных твораў, танцаў). Спяваць сола. Танцаваць сала. □ Я лічыўся здольным скрыпачом, мне часам нават давалі выступаць сола ў якіх-небудзь святочныя канцэртах. Рамановіч.
[Іт. solo.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)