Verbum

анлайнавы слоўнік

выкана́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выкана́нне ср.

1. исполне́ние;

2. выполне́ние, исполне́ние; соверше́ние; произво́дство;

прыве́сці ў в. — привести́ в исполне́ние;

да ~ння — канц. к исполне́нию;

падляга́ць ~нню — подлежа́ть исполне́нию;

3. исполне́ние, выполне́ние;

4. выполне́ние, соблюде́ние;

1-4 см. вы́канаць;

5. муз., театр. исполни́тельство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выкана́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выканаць.

2. Якасць працы, дзейнасці. Культура выканання.

•••

Прывесці ў выкананне гл. прывесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́канаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

1. Ажыццявіць, здзейсніць (наказ, заданне, задуму і пад.).

В. план.

В. абяцанне.

В. загад.

2. Праспяваць, сыграць, станцаваць.

В. песню, танец.

|| незак. выко́нваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. выкана́нне, -я, н.

Праверка выканання.

Прывесці ў выкананне.

Культура выканання.