цалавальнік, ‑а, м.
Гіст. Выбарная асоба ў Расіі ў канцы 15–18 ст., абавязкамі якой былі збор пошлін і падаткаў, выкананне судовых і паліцэйскіх функцый.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)