узмужне́ласць, ‑і, ж.
Стан узмужнелага. Духоўная ўзмужнеласць народа. □ Акцёр [Барыс Платонаў] паказвае духоўны рост героя, яго ўзмужнеласць. Сабалеўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уклі́ньванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. укліньваць — уклініць і стан паводле знач. дзеясл. укліньвацца — уклініцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уко́рмленасць, ‑і, ж.
Стан арганізма (звычайна жывёлы) у залежнасці ад кармлення; сытасць. Сярэдняя ўкормленасць. Вышэйшая ўкормленасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
успу́чванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. успучваць — успучыць і стан паводле знач. дзеясл. успучвацца — успучыцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уцяшэ́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. уцяшаць — уцешыць і стан паводле знач. дзеясл. уцяшацца — уцешыцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ушчыльне́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. ушчыльняць — ушчыльніць і стан паводле знач. дзеясл. ушчыльняцца — ушчыльніцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хлорафармава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак. і незак., каго.
Уст. Прывесці (прыводзяць) хлараформам у стан наркатычнага сну.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цыно́вачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да цыноўкі; прызначаны для вырабу цыновак. Цыновачная салома. Цыновачны стан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гатава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; гату́й; -тава́ны; незак., што.
1. Варыць ежу.
Г. вячэру.
Г. малако (кіпяціць).
2. Прыводзіць у прыгодны для карыстання стан.
Г. цёплае адзенне да зімы.
Г. насенне да пасеву.
|| зак. згатава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны (да 1 знач.).
|| наз. гатава́нне, -я, н. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
факты́чны, -ая, -ае.
1. Які адлюстроўвае сапраўдны стан чаго-н., адпавядае фактам; заснаваны на дакументальнай дакладнасці або які адпавядае ёй.
Фактычныя звесткі.
Фактычныя доказы.
Фактычна (прысл.) ён з’яўляецца кіраўніком гэтай тэмы.
Фактычныя выклады.
2. Які існуе ў наяўнасці, але не ўзаконены юрыдычна.
Ф. шлюб.
|| наз. факты́чнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)