даправе́рыць

‘скончыць правяраць, дадаткова праверыць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. даправе́ру даправе́рым
2-я ас. даправе́рыш даправе́рыце
3-я ас. даправе́рыць даправе́раць
Прошлы час
м. даправе́рыў даправе́рылі
ж. даправе́рыла
н. даправе́рыла
Загадны лад
2-я ас. даправе́р даправе́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час даправе́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аддыме́ць, ‑міць; зак.

Скончыць, перастаць дымець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дае́сці, дае́м, даясі́, дае́сць; даядзі́м, даясце́, даяду́ць; дае́ў, -е́ла; дае́ш; дае́дзены; зак., што.

З’есці да канца, скончыць есці.

Д. верашчаку.

|| незак. даяда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адстраля́цца, -я́юся, -я́емся, -я́ецца; зак.

1. ад каго-чаго. Адбіцца стральбой.

А. ад ваўкоў.

2. Скончыць стральбу (разм.).

Падраздзяленне адстралялася.

|| незак. адстрэ́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адшуме́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць; -мі́; зак.

1. Скончыць шумець.

Адшумелі дажджы.

2. перан. Прайсці, закончыцца (пра што-н. шумнае, гучнае).

Адшумела вайна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перасвяткава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак.

Скончыць святкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапалу́днаваць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак.

Скончыць палуднаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпо́ўзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Скончыць поўзаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дасе́яць, ‑сею, ‑сееш, ‑сее; зак., што.

1. Скончыць сяўбу чаго‑н. Дасеяць жыта. // Пасеяць што‑н. да якога‑н. месца. Дасеяць авёс да дарогі. // Скончыць засейванне якога‑н. участка. Дасеяць насенны ўчастак. Дасеяць яравое поле.

2. Скончыць прасейванне чаго‑н. Дасеяць муку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́бузаваць

‘вельмі папсаваць, патрапаць, запэцкаць што-небудзь; скончыць грубіяніць, хуліганіць’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́бузую вы́бузуем
2-я ас. вы́бузуеш вы́бузуеце
3-я ас. вы́бузуе вы́бузуюць
Прошлы час
м. вы́бузаваў вы́бузавалі
ж. вы́бузавала
н. вы́бузавала
Загадны лад
2-я ас. вы́бузуй вы́бузуйце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́бузаваўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)