нача́ло ср.

1. пача́так, -тку м.;

с са́мого нача́ла з са́мага пача́тку;

с нача́ла до конца́ з пача́тку да канца́;

в нача́ле го́да у пача́тку го́да;

в нача́ле тре́тьего ча́са у пача́тку трэ́цяй гадзі́ны;

положи́ть нача́ло пакла́сці пача́так;

брать нача́ло браць пача́так;

нача́ло у́лицы пача́так ву́ліцы;

2. (первоисточник, основа) асно́ва, -вы ж.; пача́так, -тку м.; (причина) прычы́на, -ны ж.;

жи́зненное нача́ло жыццёвая асно́ва;

организу́ющее нача́ло арганізу́ючы пача́так;

сде́рживающее нача́ло стры́мліваючы пача́так;

3. нача́ла мн. (первые сведения, знания) пача́ткі, -каў; (элементы) элеме́нты, -таў; (основные положения) асно́вы, -но́ў; (принципы) пры́нцыпы, -паў;

нача́ла матема́тики пача́ткі (асно́вы, элеме́нты и т. п.) матэма́тыкі;

4. нача́ла мн. (способы, методы осуществления чего-л.) асно́вы, род. асно́ў;

на обще́ственных нача́лах на грама́дскіх пача́тках;

◊

быть под нача́лом (чьим, у кого) уст. быць пад кіраўні́цтвам (чыім, у каго), быць у паднача́ленні (у каго);

под нача́лом (чьим, у кого) рабо́тать (служи́ть и т. п.) уст. пад кіраўні́цтвам (чыім, у каго) працава́ць (служы́ць і да таго́ падо́бнае);

по нача́лу спача́тку;

лиха́ беда́ нача́ло ця́жкі то́лькі пача́так.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кіно́шнік, ‑а, м.

Разм. Работнік кінематаграфіі. Я стаў кіношнікам. Потым, праз шмат гадоў,.. мы ўспаміналі пачатак нашай работы і радаваліся развіццю самага важнага з мастацтваў — кіно. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кія́к ’кукуруза, пачатак кукурузы’ (Янк. I). Да кій 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прысука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і ‑сучу, ‑сучаш, ‑суча; зак., што.

Сукаючы, прымацаваць, далучыць. Прысукаць нітку. □ Калі парвецца нітка, трэба імгненна прысукаць, каб яна роўна клалася на пачатак. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Веснаплынь (паэт.) ’пачатак вясны’ (КТС, П. Трус) — новаўтварэнне ад вясна́ і плынь (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тэ́за, ‑ы, ж.

Спец. Тое, што і тэзіс (у 1 знач.). У беларускім тэксце «Санета» цалкам выпалі першая частка верша, .. тэза, у якой сцвярджаецца свядомы пачатак у творчасці. М. Стральцоў.

[Фр. thése.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

первонача́ло ср.

1. прост. пача́так, -тку м.;

с первонача́ла з са́мага пача́тку;

2. книжн. (первооснова) першаасно́ва, -вы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Страк ‘страказа’ (шчуч., ЛА, 1). Несумненна, пачатак слова страказа (гл.), збліжаны з строк, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пашчы́на ’рошчына’ (ветк., Мат. Гом.). Утварылася ў выніку кантамінацыі лексем рошчына і пачын ’^’пачатак хлеба’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перакрой: перакрой малады ’месяц у другой квадры’, перакру́й маладзіка ’тс’ (капыл., лоеў., ЛА, 2), укр. перекрій ’тс’, рус. перекрой, ’змена фазы месяца; пачатак сходных дзён пасля поўні; поўня’, стараж.-рус. перекрой ’пачатак сходных дзён пасля поўні’ (1282 г.). Усходнеславянскае ўтварэнне, што ўзыходзіць да прасл. *per‑krojiti ’перакроіць’, гл. кро́іць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)