маласпажы́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сабе мала спажыўных рэчываў. Маласпажыўны корм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лі́псы ’вочы’ (Яўс.). Няясна (мала інфармацыі). З арго (?). Да лы́паць (?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

надлама́ць, -ламлю́, -ло́міш, -ло́міць; -лама́ў, -ма́ла; -ламі́; -лама́ны і -ло́млены; зак.

1. што. Зрабіць трэшчыну, не зламаўшы зусім.

Н. сук дрэва.

2. перан., каго-што. Аслабіць, падарваць.

Н. здароўе.

|| незак. надло́мліваць, -аю, -аеш, -ае і надло́мваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. надло́мліванне, -я, н. і надло́мванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

малае́зджаны, ‑ая, ‑ае.

1. На якім мала ездзілі. Малаезджаны конь. Малаезджаныя калёсы.

2. Па якім рэдка, мала ездзяць. Дарога тут была малаезджаная, глухая. Чорны. Без святла, без асаблівага грукату [машына] паціху падалася па малаезджанай камяністай дарозе. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малазо́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які змяшчае ў сабе мала попелу, шлаку. Малазольныя тарфянікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малашэ́рсны, ‑ая, ‑ае.

Які дае мала шэрсці; з кароткай шэрсцю. Малашэрсная парода авечак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́маль прысл. ’мала, малавата’ (Юрч.). Да мал‑. Адносна словаўтваральнай мадэлі гл. вобмаль.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ацёклы, ‑ая, ‑ае.

Які мае ацёчнасць. Яго твар, крыху ацёклы, але мала маршчыністы. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малаўдо́йны, ‑ая, ‑ае.

З невялікім удоем, які дае мала малака. Малаўдойная карова. Малаўдойны статак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неўраджа́йны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і неўрадлівы. Зямлі мала, зямля неўраджайная, голы пясок. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)