каро́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да кароны (у 1, 2 знач.).
2. Лепшы, найбольш ўдалы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каро́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да кароны (у 1, 2 знач.).
2. Лепшы, найбольш ўдалы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
першаадкрыва́льнік, ‑а,
Той, хто першым адкрыў якія‑н. новыя
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыле́глы, ‑ая, ‑ае.
1. Які прылягае да чаго‑н., мяжуецца з чым‑н.
2. У матэматыцы — які прымыкае; сумежны.
3. Які сапсаваўся ад доўгага ляжання.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апры́чніна, ‑ы,
1. Сістэма надзвычайных мерапрыемстваў, ажыццёўленых Іванам IV для разгрому баярска-княжацкай апазіцыі і ўмацавання Рускай цэнтралізаванай дзяржавы.
2. Спецыяльнае войска Івана IV, якое высочвала і выкараняла «крамолу».
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
старару́скі, ‑ая, ‑ае.
1. Які існаваў у перыяд рускага сярэдневякоўя, звязаны з ім.
2. Які здаўна належыць рускім.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фо́ндавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да фонду (у 1 знач.); які складае фонд, рэзерв.
2. Які мае адносіны да фондаў (у 2 знач.); звязаны з купляй-продажам фондаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хутара́нін, ‑а;
Уладальнік хутара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зямля́, -і́;
1. (у тэрміналагічным значэнні — з вялікай літары). Трэцяя ад Сонца планета, якая круціцца вакол сваёй восі і вакол Сонца.
2. Суша (у адрозненне ад воднай або паветранай прасторы).
3. Глеба, верхні слой кары планеты Зямля, паверхня.
4. Рыхлае цёмна-бурае рэчыва, што ўваходзіць у састаў кары нашай планеты.
5. Тэрыторыя, якая знаходзіцца ў чыім
6. Краіна, дзяржава (
||
||
Зямны паклон — нізкі паклон як выказ глыбокай павагі, удзячнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бро́совый
1. (нестоящий) нява́рты; (плохой) дрэ́нны; (ничтожный) нікчэ́мны; (непригодный) непрыда́тны; (брошенный) кі́нуты;
бро́совые зе́мли непрыда́тныя (кі́нутыя)
2.
бро́совый э́кспорт стра́тны (дэ́мпінгавы) э́кспарт.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Камо́рнік, кымо́рнік ’спецыяліст па межаванню зямельных надзелаў, землямер’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)