зямля́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зямля́ |
зе́млі |
| Р. |
зямлі́ |
зяме́ль |
| Д. |
зямлі́ |
зе́млям |
| В. |
зямлю́ |
зе́млі |
| Т. |
зямлё́й зямлё́ю |
зе́млямі |
| М. |
зямлі́ |
зе́млях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
прыразны́, -а́я, -о́е (спец.).
Такі, які прырэзалі¹, прыбавілі.
Прыразныя землі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пазасяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., што.
Засяліць усё, многае.
П. неабжытыя землі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
меліярава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., што.
Правесці (праводзіць) меліярацыю.
М. забалочаныя землі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скло́новый схі́лавы;
скло́новые зе́мли схі́лавыя зе́млі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цалі́нны цели́нный;
~нныя зе́млі — цели́нные зе́мли
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
землепрахо́дзец, -дца, мн. -дцы, -дцаў, м.
Даўнейшая назва падарожніка-даследчыка, які адкрываў новыя землі.
Рускі з.
Сямён Дзяжнёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паліўны́, -а́я, -о́е.
1. Які мае патрэбу ў паліўцы.
Паліўныя землі.
2. Заснаваны на штучным арашэнні.
Паліўное земляробства.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сели́тебный спец. сялі́бны;
сели́тебные зе́мли сялі́бныя зе́млі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
каро́нны, -ая, -ае.
1. У манархічных краінах: дзяржаўны, урадавы (уст.).
К. суд.
Каронныя землі.
2. Найбольш удалы, лепшы.
К. нумар канцэрта.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)