вашы́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Паражоны вошамі.

2. перан. Разм. груб. Ужываецца ў лаянкавых выразах. Чорт вашывы!

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́крышталізавацца, ‑зуецца; зак.

1. Вылучыцца ў выглядзе крышталяў.

2. перан. Прыняць выразную ўстойлівую форму. Выкрышталізаваўся характар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лізаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вылізаць.

2. перан.; у знач. прым. Франтаваты, прылізаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расскуго́ліцца, ‑голюся, ‑голішся, ‑галіцца; зак.

Разм.

1. Пачаць моцна і доўга скуголіць.

2. перан. Расплакацца, расхныкацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самагу́бны, ‑ая, ‑ае.

Які канчаецца самагубствам. Самагубны ўчынак. // перан. Небяспечны, шкодны для самога сябе. Самагубная тактыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

струпяне́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Тое, што і струпелы.

2. перан. Які спужаўся, скамянеў ад страху.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супрацья́ддзе, ‑я, н.

Рэчыва, якое аслабляе дзеянне яду. // перан. Сродак супраць чаго‑н. шкоднага або непажаданага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тырані́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да тырана. Тыранічная ўлада.

2. перан. Жорсткі, дэспатычны, самаўпраўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уваскрэ́сенне, ‑я, н.

1. Паводле рэлігійных вераванняў — вяртанне мёртвых да жыцця.

2. перан. Унутранае абнаўленне, адраджэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Зе́бра. З рус. зебра ’тс’ (з польск. было б зэ‑), дзе з англ. ці франц. zebra у XVIII ст. (фіксацыя 1792 г.). У англ., франц. з 1600 г., у партуг., ісп. ужо ў XVI ст. ці з лац. equiferus ’дзікі конь’, ці са слова аднаго з паўд.-афр. плямён. Фасмер, 2, 91; Шанскі, 2, З, 83; Блох-Вартбург, 673; Окс. сл., 3868 (11, 87); Махэк₂, 714. Перан. зебра ’паласа дарогі для пераходу пешых’, паводле афарбоўкі, у 60–70‑я гады XX ст.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)