бу́ча, ‑ы, ж.
Разм. Шум, скандал, перапалох. // перан. Кіпучае жыццё, вір. Трапіць у самую бучу жыцця.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)