шакала́днік, ‑а, м.
Той, хто вырабляе шакалад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
экспрапрыя́тар, ‑а, м.
Той, хто ажыццяўляе экспрапрыяцыю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фа́кельшчык, ‑а, м.
1. Той, хто нясе факел у час шэсця, працэсіі.
2. Той, хто падпальвае што‑н. пры дапамозе факела. Ягор ведаў прыёмы гітлераўскіх факельшчыкаў: абліць сцены газай і на хаду падпаліць. Кавалёў. // перан. Той, хто падбухторвае на вайну. Факельшчыкі вайны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трука́ч, ‑а, м.
Разм.
1. Той, хто валодае майстэрствам выконваць трукі (у 1 знач.). Клоун-трукач.
2. Той, хто схільны да трукацтва (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пашыра́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Той, хто пашырае што-н.
П. ведаў.
2. Прыстасаванне для пашырэння, расшырэння чаго-н. (спец.).
|| ж. пашыра́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дзягця́р, дзегцяра́, мн. дзегцяры́, дзегцяро́ў, м.
Той, хто гоніць або прадае дзёгаць.
Д. заўсёды пракураны дымам і дзёгцем.
|| ж. дзягця́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.
|| прым. дзягця́рскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дэбюта́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.
Той, хто дэбютуе дзе-н.
Д. выступіў з вялікім поспехам.
|| ж. дэбюта́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. дэбюта́нцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
людае́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
1. Той, хто ўжывае ў ежу чалавечае мяса.
Тыгр-л.
2. перан. Пра жорсткага, крыважэрнага чалавека, чалавеканенавісніка.
Фашысцкія людаеды.
|| прым. людае́дскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
медалі́ст, -а, М -лі́сце, мн. -ы, -аў, м.
Той, хто атрымаў медаль у якасці ўзнагароды за што-н.
|| ж. медалі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. медалі́сцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
навічо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.
1. Чалавек, які ўпершыню з’явіўся дзе-н.
У клас прыйшлі два навічкі.
2. Той, хто ўпершыню пачаў займацца якой-н. справай.
Н. у ваеннай справе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)