трука́ч, ‑а, м.

Разм.

1. Той, хто валодае майстэрствам выконваць трукі (у 1 знач.). Клоун-трукач.

2. Той, хто схільны да трукацтва (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)